Concerten

Venice. Op 21 maart 2024 ga ik ze voor de 13e keer live bewonderen. Eindelijk, want de Lennons heb ik wel genist.

Vorige keer was op 15 september 2022 en toen vonden de heren het nog niet veilig genoeg om een meet&greet te gaan doen en dat begrepen we uiteraard ook wel.

Gelukkig komt de band weer gezellig naar de Oosterpoort in de grote zaal en na dit alles komt het er vast wel van om de heren te spreken te krijgen.

In ieder geval ben ik reuze blij met de kaartjes en kan ik me er al lekker op verheugen.

Op 7 december is Spinvis ook al te zien in de zaal van Vera, maar 2maanden later dus ook in de kleine zaal van de Oosterpoort. Het voordeel bij dit concert, dat er alleen maar zitplaatsen zijn. Wel zo lekker.

Concertverslag: The Waterboys.

Datum: 27 maart 2023.

Locatie: De Oosterpoort Groningen, grote zaal.

Verslag geschreven op 28 maart 2023.

We hebben er een half jaartje op moeten wachten, want zolang lagen de kaartjes in ons concertrommeltje, maar gisteren was het dan zover. Het concert van The Waterboys in ons geliefde Oosterpoort.

We waren lekker op tijd. We konden ook 5 minuten eerder naar binnen, dit vanwege we met de witte stok binnen kwamen wandelen en Hartmut was ook lekker op tijd. Hij kwam van zijn werk en zo konden we mooi en rustig op zoek naar een zitplekje. Gelukt en uiteraard even bijgepraat met Hartmut. Alleen dat bijpraten werd steeds lastiger, want de muziek die voor het concert aan werd gedraaid, stond zo vreselijk hard, dat we op den duur elkaar niet meer konden verstaan. De muziek voor het concert aan was ook vreselijk om aan te horen.

Maar gelukkig begon Mike Scott en zijn vrienden om 20.30 uur met de show. Ook hier was het geluid erg hard. Anne en Hartmut hadden oordopjes mee, ja, die was ik dus vergeten, maar goed, de muziek was zeker wel om aan te horen.

Ik ken The Waterboys wel, maar niet zoveel nummers. A Girl Called Johnny en The Whole Of The Moon ken ik uiteraard wel. Het gehele concert was knetter goed. Mooie muziek en ook de ballads waren erg mooi en ook wel even lekker voor mijn oortjes.

Nashville Tennessee, Once Were Brothers, Be My Enemy, Edinburgh Castle en nog ongeveer 23 nummers speelde de band. Het concert duurde 2,5 uur en dan is de pauze van 20 minuten er niet bij geteld.

We hebben 2 nummers helaas moeten missen. Om 23.10 verlieten we de zaal. Onze taxi zou er al om 23.15 uur kunnen komen en daardoor hebben we de toegift van 2 nummers dus niet mee gekregen. Wel balen, want zo hebben we wel The Whole Of The Moon moeten missen.

Ik vond het een zeer goeie show. Lekker lang en de band speelde enorm goed. Mike Scott, de zanger, was ook zeer goed bij stem en dat op zijn 64e leeftijd. Haha. Het enige wat ik erg jammer vond, dat het geluid velen malen te hard was. Ik heb na de pauze, want toen was het geluid naar mijn mening nog harder dan voor de pauze, merendeel met mijn vingers in de oren gezeten. De muziek stond wel zo hard, dat ik nog prima de muziek kon horen.

Ik keek zojuist even op YouTube en ik zag dat er al wat opnames van gisteren te bekijken en beluisteren zijn. Zo kunnen we toch nog genieten van The Whole Of The Moon, maar dan zonder mijn vingers in mijn oortjes. ;

Concertverslag: Roosbeef.

Tour: Zomer in Nederland.

Datum: 5 maart 2023.

Locatie: Vera Groningen.

Verslag geschreven op 6 maart 2023.

Nu heb ik Roos Rebergen met haar band Roosbeef 3 keer live bezocht. Gisteravond was dus de 3e keer. De show van gisteren was ontzettend mooi en indrukwekkend.

Het concert zou eerst op 19 februari plaats vinden in de kleine zaal van de Oosterpoort, maar doordat Roos last van een keelontsteking had, was het verplaatst naar gisteren en niet in de Oosterpoort, maar in het beroemde Vera aan de Oosterstraat 44 in Groningen.

Anne zou eerst mee, maar doordat er alleen sta-plaatsen waren, is ze niet mee gegaan. Ze kan nooit zo lang staan. Rieneke en Thera gingen wel mee en rond 19:00 uur werd ik door hun opgehaald. We parkeerden de auto in de parkeergarage Radesingel en rond 19:50 uur waren we wel bij Vera.

Jassen opgehangen en daarna de zaal in. Het was nog niet druk. Het concert was ook niet uitverkocht, maar dat maakte de sfeer in de grote zaal van Vera juist zo gezellig.

Om 20:15 uur kwam Pauwel de Meyer, hij noemt zich gewoon Pauwel, op het podium,. Hij verzorgde het voorprogramma. Dit was ontzettend mooi. Pauwel heeft een hele bijzondere stem. Het enige wat hij bij zich had was een gitaar en daar vermaakte hij ons mee een half uurtje lang. Hij komt uit Sint-Niklaas, België. Hij heeft een bijzonder en emotioneel leven achter de rug en daardoor is hij gaan zingen. De liedjes zijn alle even mooi en bijzonder.

Na dit half uurtje, kwam Roosbeef rond 21:05 uur op het podium. Het geluid was perfect en Roos was zeer goed bij stem. Ze begon met het liedje ‘Arme slechterik’. Heel veel nieuw werk kwam voorbij. Allemaal van het nieuwste album ‘Zomer in Nederland’. Uiteraard werden ook oudere liedjes gespeeld, zoals Twijfelaar, Hersens, Onder bedwelming, Rodeo, Amerika 2, Sterrenmeisje, Dichtbij en nog heel veel meer.

Tijdens het optreden viel er ook een meisje in het publiek flauw. Daardoor was er een onderbreking van de show. Gelukkig kwam het meisje weer bij en werd naar achteren gebracht, waardoor de show ongeveer 10 minuten later weer door kon gaan. Dit was wel even schrikken.

Ik vond de gehele show prachtig. Alle liedjes kon ik wel en Roos sloot af met het gevoelige ‘Raak mij aan’. Deze versie was werkelijk prachtig. De mooiste live-versie van dit liedje die ik ooit heb gehoord. Vooral het sluitstuk, waar Roos bijna helemaal alleen zong, was werkelijk heel bijzonder.

Om 22:35 uur was het alles afgelopen. Althans het concert. Uiteraard was er ook nog gelegenheid om Pauwel en Roos te ontmoeten. Eerst liepen we naar Pauwel. Ik kocht meteen zijn nieuwste CD en uiteraard met een persoonlijke handtekening er op gezet door Pauwel. Ik heb zo’n kleine 10 minuten wel met hem gesproken. Waar hij vandaan komt, dat hij een hele bijzondere stem heeft en dat ik weer naar hem toe kom zodra hij hier weer in de buurt komt met een voorstelling.

Daarna liepen we naar Roos. Dit was wel even lachen. Bij Pauwel stond er nog een tafel tussen ons in, maar bij Roos was dit niet zo. Ik liep daardoor bijna tegen Roos aan. Ze zei al tegen mij, ‘Wat ruik ik lekker hè. Haha, ze lachte en zo sprak ik haar kort en werd mijn CD Zomer in Nederland, door haar gesigneerd met daarbij mijn naam er bij geschreven.

Nu heb ik eindelijk Roos eens echt ontmoet. Het begon wel grappig, maar gelukkig ging alles verder goed.

Na al dit moois, gingen we weer richting de garderobe en Thera had voor ons ook nog een mooie poster gescoord. Deze poster ga ik inlijsten en komt waarschijnlijk in mijn radiostudio te hangen.

Rond 23:32 uur was ik wel weer thuis. Met heel veel indrukken en zeker de ontmoeting met Pauwel en Roos zal ik niet snel vergeten.

Ik wil uiteraard Rieneke en Thera hartelijk danken voor hun gezellige gezelschap en begeleiding en zodra Roosbeef weer naar Groningen komt, gaan we er gewoon weer samen naar toe en dan hopelijk ook met mijn lieve Anne.

Concertverslag: Venice.

Datum: 15 september 2022.

Locatie: De Oosterpoort, Groningen, grote zaal.

Geschreven op 16 september 2022.

Venice, toch wel 1 van mijn meest favoriete bands, heb ik sinds gisteren nu 12 keer live gezien. De meeste keren in De Oosterpoort te Groningen en dus ging ik gisteren met een prachtig humeur weer naar huis, want het concert was werkelijk geweldig.

Ik ga je nu vertellen hoe het allemaal er aan toe ging. Mijn concertverslag van Venice, de Amerikaanse band uit Los Angeles en om precies te zijn Venice Beach.

Anne en ik gingen per taxi naar De Oosterpoort. Dat ging redelijk goed en om 19:40 waren we binnen. Hartmut en Cobie hadden we ook uitgenodigd en zij waren er al. De grote zaal was net geopend, dus konden we meteen op zoek naar de vaste zitplaatsen. Even de stoelnummertjes zoeken en hoppa, een prachtig plekje.

De show begon rond 20:35 uur en zoals altijd bij Venice, was het geluid heel goed en prettig. Er kwamen hele mooie liedjes voorbij, onder andere Always, Jacaranda Street, The Lavender Lighter, She is always a woman, Doesn't Get Any Better Than This, My Love Waits for Me, Think Again, The Family Tree, End of the World en nog heel wat meer.

Kipp vertelde ook nog dat ze volgend jaar met een nieuw album komen. Dat wist ik al, want ik volg de band op de voet via hun Facebook-pagina en ik krijg een nieuwsbrief zodra er wat nieuws te melden valt. Het mooie was, dat ze al 1 nummer speelde van dit nieuwe album. Dit werd ook voor het eerst live gespeeld, dus De Oosterpoort had de primeur.

Wat ook hartstikke leuk was, dat ze het nummer ‘You can’t always what you want’ van Rolling Stones speelde. Dit was zo leuk omdat Kipp Mick Jagger op een hele komische manier nadeed. Hij rende over het podium zo Mick Jagger dat altijd doet. Het publiek moest hier ook smakelijk om lachen.

Een show om je vingers bij af te likken. Ik vond de band trouwens heel erg goed in hun vel zitten. Ze hadden er echt zin in en zeker na de pauze van 20 minuten trokken ze af en toe flink de registers open. Lekkere rauwe muziek. Tijdens The Family Tree zong het publiek helemaal mee. Dit gebeurt altijd, maar Kipp vertelde dat het bij De Oosterpoort altijd toch net wat mooier en intensiever klinkt als in andere zalen.

Ach, de avond was prachtig. Ze komen volgend jaar vast ook weer even langs. Dan is het nieuwe album er en dan kunnen we er weer naar toe.

De show was om 23:15 uur afgelopen. Dus ruim 2,5  uur genoten van mijn favoriete band. Helaas was er geen meet&greet. Dit vanwege dat ze bang zijn dat ze besmet zouden raken met het Corona-virus. Ze doen 20 shows in 30 dagen en uiteraard ook in meerdere Europese landen. Kipp vertelde dat we bij het eerstvolgend concert weer mogen knuffelen en dergelijke. ;)

We waren rond 23:50 uur wel thuis en hebben daarna nog even nagepraat over deze mooie avond en rond 2:15 uur gingen we maar slapen.

Passenger wou ik al in 2017 zien, maar toen waren de kaarten in zeer korte tijd uitverkocht.
Nu is het wel gelukt om kaartjes te scoren en dus wordt het echt genieten op 7 juli 2022. We kijken er nu al naar uit en uiteraard krijg je het verslag te lezen op deze pagina.

Concertverslag: Spinvis.

Theatertour: Soms breekt er een hart, soms blaft er een hond.

Datum: 29 mei 2022.

Locatie: Stadsschouwburg Groningen.

Geschreven op 30 mei 2022.

Gisteren was het dan eindelijk zover. Na wat verplaatsingen zijn Anne en ik gisteren naar het concert geweest van Spinvis. De titel van de theatertour is ‘Soms breekt er een hart, soms blaft er een hond’.

We gingen per taxi naar de Stadsschouwburg. Om 19:30 uur waren we ter plaatse en toen ging ook net de Stadsschouwburg open. Perfecte timing. We werden goed begeleid om naar onze plek in de Schouwburgzaal te vinden. We kozen voor rij 3 midden in de zaal. Dus een geweldig mooie plek. Het waren namelijk ongeplaceerde zitplaatsen.

Om 20:00 uur hoorden we al wat op de achtergrond. Erik de Jong, de zanger en bedenker van Spinvis, hoorde je allemaal tijden en werkzaamheden opnoemen. Het concert was nog niet begonnen, maar tijdens dat de mensen de zaal in liepen, hoorden we dit alles ver op de achtergrond. Het concert begon om 20:30 uur, en hoe meer het naar die tijd ging, hoe luider die gesprekken gingen klinken.

Toen was het 20:30 uur. De tijden werden nog steeds opgenoemd met de daarbij horende werkzaamheden en gebeurtenissen. De zaal was in 1 klap stil en dat bracht meteen een mooie sfeer in de zaal. Toen begon de band te spelen. Werkelijk zeer bijzonder hoe dit begon. Paste precies bij de sfeer die er opeens was.

Het verhaal van deze voorstelling ging over de normale dingen in het leven. Over een flat met allerlei soorten mensen. Dat je, als je in een flat woont, je in die flat toch heel veel verschillende mensen hebt wonen, dat een meid gewoon in pyjama rond loopt en zo had Erik wel meer ideeën omtrent zijn flat op 8 hoog. Dat verhaal waar ik mee begon, met die genoemde tijden en werkzaamheden en gebeurtenissen, was wel de rode draad in de gehele voorstelling.

Het decor was voorzien van een groot doek. Daarop werden allemaal beelden geprojecteerd. Helaas heb ik dat niet goed kunnen zien, maar het was wel zo groot, dat de gehele breedte van het podium er mee was voorzien. Ik hoorde in de wandelgangen dat die beelden wel indrukwekkend waren en dat het mooi paste bij de sfeer van deze voorstelling.

Er kwamen aardig wat nieuw materiaal voorbij. Ook oud werk. Zoals Club Insomnia, Astronaut, Picasso, Hallo maandag, Artis, Tingeltangel hersenpan. Zo speelde hij iets van 19 nummers.

Erik vertelde dat Saartje op een hele bijzonder instrument speelde. Op een Chinese viool waar maar 2 snaren op zitten en dat het daardoor ook heel moeilijk is om er goed mee te kunnen spelen. Saartje deed het geweldig. Het klonk erg apart en mooi. Er stonden in totaal 7 mensen op het podium. Erik stelde de bandleden op een hele leuke manier voor. Toen het eigenlijke programma was afgelopen, werden we verrast met het allermooiste nummer van Spinvis. ‘Kom terug’. Hij bedankte ons als publiek dat we gekomen zijn. Dat het eindelijk weer kan. Dat niet alleen de artiesten weer kunnen optreden, maar ook de acteurs, dansers en orkesten kunnen weer helemaal aan de slag, dankzij het publiek wat weer terug komt naar de zalen. Dit bezorgde me heel wat kippenvel. Werkelijk prachtig.

Toen was het 22:15 uur en was het helaas alweer afgelopen. Wat een mooie voorstelling. Ik ben er van onder de indruk. Anne vond het ook mooi en dankzij de perfecte begeleiding van de mensen van de Stadsschouwburg, hebben we echt een onvergetelijke avond gehad. Vanaf onze voordeur, tot het terug komen bij ons thuis, was het 1 en al genieten.