Concerten

Voor mij wordt dit het eerste concert dat ik van Ilse DeLange bezoek. Ik vind haar best goed, maar nu ze zo dichtbij komt en dan ook nog in mijn meest favoriete concertzaal, wil ik dit zeker niet missen.
Country vind ik ook heel leuk om te horen, dus laat ik me echt verassen deze avond.

Concertverslag: Spinvis - In Werkelijkheid

Locatie: Oosterpoort - Kleine zaal.

Datum: 5 maart 2020.

Geschreven: 8 maart 2020.

Afgelopen donderdag waren we bij de voorstelling van Erik de Jong en Saartje van Kampen. Ook wel Spinvis genaamd.

Het is altijd een verrassing waar Spinvis mee komt. Geen enkel concert is gelijk. In dit concert werden bekende liedjes gezongen en gespeeld, maar dan in een ander jasje. Ik wist dat er iets bijzonders stond te gebeuren, en dat is ook helemaal uit gekomen.

Het concert begon met ‘Bagagedrager’. Dat is het liedje waarmee Spinvis een aantal jaren geleden doorbrak in de Nederlandse muziekscene. Voordat hij het ging spelen, werd het eerst donker in de zaal. Was het muisstil, kroop Erik achter de drums en begon wat te spelen. Toen hij zelf weer achter de drums verdween, had de computer het ritme overgenomen en zo begon na ongeveer 5 minuten het liedje ‘Bagagedrager’.

Na dit liedje kwamen er natuurlijk hele mooie aparte en in een leuk ander jasje de bekende liedjes voorbij. Zo ook mijn meest favoriete liedje ‘Kom terug’. Het arrangement was zo anders, dat ik het pas herkende toen Erik begon te zingen. Uiteraard kreeg ik hierdoor de bekende emotionele kippenvel en ik genoot er enorm van. Hopelijk krijg ik deze versie binnenkort nog een keertje te horen. Het was zo anders dan het origineel, dat ik de versie van donderdag niet meer goed kan herinneren.

Zo volgden er meer bekende liedjes, zoals ‘Dageraadplein’, ‘Hallo maandag’, die ik trouwens tien keer mooier vond dan het origineel, het ‘Wat blijft’ was ook gewoon prachtig.

Wat ook leuk was, dat Erik in discussie ging met de Cello. Het leek net of de Cello met hem aan het praten was. Heel geinig en zo kwam hij bij het volgende liedje terecht.

Na de eigenlijke voorstelling, zoals Erik zelf zei, kon het publiek verzoeknummers aanvragen. Zo kwam onder andere ‘Aan de oevers van de tijd’ nog voorbij. Het concert begon om 20u30 en was exact om 22u30 afgelopen. Geen pauze, en dus 2 uur volop genieten van een echte Spinvis-avond.

Het publiek luisterde ook aandachtig. Dus er werd niet gekletst tijdens het beluisteren van de mooie liedjes en na het laatste nummer kreeg de band een stevige ovatie en was het helaas alweer afgelopen.

Anne en ik hebben dus een prachtige avond gehad. Dit was voor Anne de eerste keer dat ze de band bezocht en ze heeft er gelukkig ook echt van genoten. Dus de volgende keer Spinvis gaan we er weer met z’n tweetjes naar toe.

Concertverslag: The Nits

Locatie: Stadsschouwburg Groningen - Schouwburgzaal.

Datum: 28 februari 2020.

Geschreven” 29 februari 2020.

Anne en ik hadden gisteravond een bijzondere avond in de mooie Stadsschouwburg.

The Nits gaven hun concert. Voor mij was het de elfde keer Nits, en voor Anne haar eerste.

In 1991 zag ik ze voor het laatst. Ook in de Stadsschouwburg en gisteravond begon het precies om 20u15.  Het viel meteen op dat Henk Hofstede, de zanger, nog steeds een hele mooie stem heeft. Hij klinkt iets zwaarder, maar het was absoluut zuiver.

Er passeerden nummers uit de jaren 80, maar ik hoorde ook hele nieuwe tracks. Wellicht zijn die ook al wat ouder, maar ik ga wel op zoek naar dit nieuwere werk, want het waren allemaal typische Nits-tracks.

Voor de pauze speelden ze voor mij heel veel bekend werk, zoals The Dream, Nescio, Boy in a tree. Vooral The Dream vind ik erg mooi. Nescio had een nieuw arrangement. Uiteraard wel herkenbaar, maar net iets anders. Zowel de zang als het instrumentale gedeelte was vernieuwd.

Na de pauze van ongeveer 15 minuten, kwamen er veel nieuwe nummers voorbij. Gelukkig ook wel bekend werk.

Het geluid was werkelijk perfect. Het instrumentale van The Nits blijft toch fantastisch. Lekker apart, sfeervol, maar ook wel mysterieus.

Het concert werd afgesloten met het nummer ‘In the Dutch mountains’. Wat ik zelf zo gek vond, dat ik verrast was dat ze dit gingen spelen. Nooit aan gedacht. Het was een top afsluiting. Lekker rauw en ook weer op zijn Nits.

Om 22u50 was het concert afgelopen. Het was trouwens niet helemaal uitverkocht, maar de zaal zat wel gezellig vol.

Rond 23u15 was onze taxi er wel en we gingen tevreden, met weer heel veel muziek rijker, naar huis.

Concertverslag: Vreemde Kostgangers, Boudewijn de Groot, Henny Vrienten en George Kooymans.

Locatie: Oosterpoort - Grote zaal.

Datum: 22 februari 2020.

Geschreven: 24 februari 2020.

Afgelopen zaterdag waren Anne en ik bij het concert van Vreemde Kostgangers. Dit was voor mij de derde keer dat ik ze zag en Anne was er voor het eerst bij.

We zaten op rij 3, stoel 15 en 16. Precies middenin en lekker vooraan. De show begon exact om 20u30 en Boudewijn was de eerste die zong. Uiteraard zeer goed bij stem.

Na het eerste nummer begon de rest van de band ook met de show. Het geluid was ontzettend goed. Niet te hard, en doordat we in het midden zaten, was het ook goed te zien, ook al heb ik minder zicht.

De heren speelden net als de vorige 2 shows met heel veel plezier en maakten ook regelmatig grapjes. Henny praatte de boel bij elkaar en ik horde bekende, maar ook nieuwe tracks. Althans, die ze live vertolkten. Ik heb wel alle twee albums van Vreemde Kostgangers, maar live zijn de heren gewoon een stuk beter.

Voor de pauze werden er deze keer ook liedjes gezongen die elk zelf hebben uitgebracht. Zo zong Boudewijn  nog het nummer ‘Wegen’. Deze liveversie was erg gaaf. Heerlijk ritme en zeker het opzoeken waard op YouTube, want ik moet gewoon deze versie nogmaals horen.

Na de pauze van 20 minuten, zong Boudewijn een prachtig liedje. Ik ken al zijn werk, maar dit liedje kende ik kennelijk nog niet. Mooi was het in ieder geval.

George zong af en toe liedjes in het Engels. Was ook leuk, maar ik merkte wel dat Boudewijn toch de allermooiste stem heeft van de 3.

Henny zong 2 of 3 liedjes van Doe Maar en uiteraard was het laatste officiële nummer ‘Is dit alles’. Ik zeg officiële, omdat na het laatste nummer Boudewijn speciale aandacht kreeg van Henny. Henny vertelde dat Boudewijn er mee stopt. Na deze tour stopt Boudewijn met optreden en hij zei er ook nog bij dat Boudewijn de allerbeste troubadour is wat Nederland ooit heeft gekend. Daar was ik uiteraard helemaal mee eens.

Toen werd het echt helemaal prachtig. ‘Avond’ werd door Boudewijn gezongen.

We zaten op rij 3 en Boudewijn stond precies voor ons dat prachtige lied te zingen. Anne en ik waren er zeer emotioneel onder. Het is ons lied en we kropen ook wat meer naar elkaar en genoten van Boudewijn zijn warme en zuivere stem.

Het leek er op dat we in een cocon zaten. Alleen met ons tweetjes, met Boudewijn als speciale gast. Wat was dit moment ontzettend mooi. Ik wou wel mee zingen, ik ken de tekst immers helemaal uit mijn hoofd, maar ik heb het niet gedaan, want ik wilde voor 100% van Boudewijn kunnen genieten.

Na ‘Avond’ kreeg Boudewijn een ovatie die wel even duurde. Ontzettend jammer dat hij er mee stopt, maar ik begrijp hem wel en ik respecteer zijn keuze. Gelukkig heb ik al zijn albums en kan ik nog heel lang van hem genieten.

Na de show waren we allebei zeer onder de indruk van het laatste nummer. We raakten er niet over uitgepraat en toen we eenmaal thuis waren, en aan een wijntje zaten, voelden we ons weer net als tijdens onze trouwdag. Ja. ‘Avond’ is echt ons lied.

Het concert was uiteraard helemaal af. Leuke nummers, goed gezongen, de interactie tussen de drie heren waren erg leuk en ook vind ik het jammer dat Vreemde Kostgangers niet meer in deze setting gaan touren.

In ieder geval hebben we er weer een hele unieke avond er op zitten.

Concert: Night Fever - The very best of the Bee Gees.

Locatie: MartiniPlaza Theater Groningen.

Datum: 25 januari 2020.

Geschreven: 27 januari 2020.

Afgelopen zaterdag was ik samen met Hartmut en Freya naar de Bee Gees Tribute Band. We spraken af om elkaar te treffen in de grote entree van de MartiniPlaza.

Rond 19u50 zaten we in de zaal en exact om 20u00 ging het licht in de zaal uit en begon de show.

Het klonk meteen erg bekend. Het geluid was perfect en de band speelde echt op de wijze van de echte Bee Gees. Er stonden 8 bandleden op het podium en het klonk meteen lekker. De muziek was goed ingestudeerd, want buiten de zang, was de rest van de band ook lekker op dreef.

De zangers zongen erg zuiver. Één van de bandleden had last van zijn rug en daarom zat hij als enige op een barkruk, maar zijn zang was er absoluut niet minder om.

Jive Talking, To love somebody, Words, How deep is yor love en nog heel veel andere bekende nummers passeerden de revue. Ook nummers uit eind van de jaren 50 van de vorige eeuw. Hele andere muziek. Een beetje Rock&Roll. Dat vond ik wel zeer verrassend. Vooral bij de up-tempo nummers begon het publiek te staan en mee te swingen met de muziek. Ook nummers van de film Saturday Night Fever en Grease kwamen voorbij. Je kon ook wel merken dat ze heel veel wisten over Robin, Barry en Maurice Gibb.

Na de pauze kwam er ook nog een zangeres op het podium. Die zong muziek wat ooit door Barbara Streisand werd gezongen, maar die door de echte leden van de Bee Gees zijn geschreven. Zij was erg goed bij stem en ze zong werkelijk haar longen uit haar lijf en ze bleef zuiver zingen.

Het één na laatste nummer was ‘You win again’. Dat klonk werkelijk geweldig en die gekke drummer gaf me op het eind van dit nummer me toch een drumsolo waar Phil Collins alleen maar van kan gaan dromen. Werkelijk fantastisch. Na dit nummer bedankte 1 van de zangers Robin, Barry en Maurice voor hun rijke nalatenschap voor wat betreft hun muziek.

Wat ook leuk was, dat één van de zangers in het Nederlands een nieuwe tour aankondigde. Er komt van oktober tot april een akoestische show. Wanneer ze dan in Nederland zijn, maakte hij niet bekend, maar op hun site kon je dat wel binnenkort lezen en daarvan dan ook de kaartjes bestellen.

De sfeer in de band was ook erg leuk. Daardoor maakte het concert ook de goeie sfeer in de rest van de zaal.

Na de show gingen we vrij snel naar de garderobe, want het publiek juichte nog, maar wij gingen dus alvast de zaal uit om de meute voor te zijn. De muziek was in ieder geval afgelopen en zo kon ik bijvoorbeeld mijn taxi bestellen en die kwam 20 minuten later en was ik rond 23u45 weer bij mijn lieve Anne. Zij was namelijk niet mee deze keer.

Ik ben in ieder geval heel tevreden na deze avond. Of ik er nog een keer naar toe ga weet ik nog niet, maar die akoestische sessie lijkt me eigenlijk wel wat. Ach, Ik zie nog wel.

Verslag voorstelling Arjen Lubach en Tex de Wit.

Naam: Voorlezen voor volwassenen.

Locatie: Stadsschouwburg Groningen.

Datum: 22 januari 2020.

Geschreven: 23 januari 2020..

Gisteren waren Anne en ik samen met Lique en Felix naar de voorstelling van Arjen Lubach en Tex de Wit. Deze voorstelling was in De Stadsschouwburg te Groningen en begon om 20u15.

Voordat we naar de zaal liepen, hebben we eerst bij het Schouwburgcafé De Souffleur geborreld en elkaar even goed bijgepraat.

Rond 19u45 gingen we richting de zaal en eenmaal onze gereserveerde plaatsen gevonden te hebben, hadden we door dat we een hele goeie plek hadden uitgezocht. Rij 10 en midden in de zaal. Perfect.

Voordat de voorstelling begon kon je op een groot scherm verschillende grappige teksten lezen. Zo stond er bijvoorbeeld dat door het ongeluk in Carré dat ze de trapeze act maar overslaan vanavond.

Toen kwamen de 2 heren op. Op dat grote scherm waar ik het net over had, kwamen steeds termen op te staan die met het volgende verhaal van doen hadden. Als Arjen aan de beurt was om voor te lezen, drukte hij op de knop en stopte op den duur het draaien van de tekst. Het zag er uit als een soort fruitautomaat, althans het draaien van de teksten. Het eerste woord was ‘Pauze’. Arjen zei dat ze daar niet aan mee werken. Geen pauze vanavond.

Nog een keer op de knop drukken en het voorlezen kon beginnen.

Alle verhaaltjes waren even boeiend, leuk, komisch en ga zo maar even door. Een verhaal wat Arjen vertelde ging over een treinreis naar Florence. Met een stel studenten en hij vond 1 meid wel erg leuk, Carol. Hij kon de slaap niet vatten in de trein en toen hij eenmaal naar buiten keek, keek hij tegen de bergwand aan. Doordat hij de vallij wilde bekijken, klom hij uit zijn slaapruimte en zag daar Carol staan, ook kijkend naar het mooie uitzicht. Dit verhaal had natuurlijk een leuk slot, en dat vertelde Arjen erg leuk en ook wel op zijn eigen manier.

Verder zat er ook een quiz in. Bij het binnentreden van de zaal, voordat de voorstelling dus begon, kreeg iedereen een groene en rode kaart. Die hadden we weer nodig bij de quiz.

De vragen waren nogal afwisselend. Een vraag die werd gesteld was, wie ooit lang haar heeft gehad. Rood Arjen of groen Tex. Ik stak het rode kaartje omhoog en tataa, ik had het goed. Er werden iets van 12 vragen gesteld en ik moest na vraag 5 gaan zitten, want zodra je een vraag fout had beantwoord moest men dus gaan zitten.

Er was uiteindelijk ook maar 1 persoon over, een ene Jesse, en die mocht naar het toneel komen om in de bibliotheek van Tex en Arjen een boek uit te zoeken. Jesse zat op de eerste ring en hij schreeuwde dat hij de deur niet open kon krijgen om van het balkon af te gaan, maar die Jesse had niet door dat je de deur moest duwen in plaats van trekken. Nou, Jesse durfde nog wel te komen, maar de twee heren op het podium speelde er erg leuk op in, want Jesse vergeet de werking van deze deuren nooit meer denk ik.

Het was een ontzettend leuke voorstelling. Veel gelachen en ondanks het een voorleesavond was, werd er wel heel veel in geïmproviseerd.

Rond 22u20 was de voorstelling voorbij en gingen we naar de garderobe. De taxi van Anne en mij kwam al snel en namen we afscheid van Lique en Felix.

De wijze waarop Arjen en Tex met elkaar samenwerken, mag ik wel uniek noemen. Ze weten precies wat ze aan elkaar hebben.

De volgende keer als ze weer naar Groningen komen, met een andere voorstelling, zijn we er vast weer bij.

Concertverslag: Caro Emerald samen met het Metropole Orkest.

Locatie: De Oosterpoort - Grote zaal.

Datum: 22 december 2017.

Geschreven: 22 december 2017 (uurtje na het concert).

Het concert van Caro Emerald en het Metropole Orkest was erg gaaf. We zaten helemaal vooraan en de combinatie van Caro met het orkest was precies goed.

De show was helemaal af. Perfect geluid en lekker vooraan. Wat wil Vosje nog meer.

Concertverslag: Spinvis

Locatie: Vera Groningen.

Datum: 20 december 2017.

Geschreven: 21 december 2017.

Jullie weten dat ik regelmatig naar concerten ga. Misschien denken jullie wel dat het een sleur begint te worden, dat ik er wel van geniet, maar de concerten wat later zou kunnen vergeten.

Nou dat is dus absoluut niet het geval.

Twee jaar geleden leerde ik de muziek van Spinvis kennen. Ik heb Erik met zijn band nu 3 keer live gezien. Vorig jaar in het Grand Theater aan de Grote Markt Groningen, dit jaar, 29 maart, in de Stadsschouwburg Groningen en gisteravond in Vera aan de Oosterstraat Groningen.

Wat me is opgevallen, dat bij Spinvis geen 1 concert gelijk is. Bij elk concert heeft Erik er een aparte versie van elk nummer gemaakt en daardoor zijn zijn optredens ook altijd zo boeiend.

Zo ook gisteravond. De band heeft 2,5 uur gespeeld en het was weer erg indrukwekkend. Hij speelde veel werk van ‘Tot ziens, Justine Keller’, maar ook van ‘Trein, Vuur, Dageraad’, wat ik eigenlijk wel zijn beste album vind.

Ik kan veel over het optreden vertellen, maar bij Spinvis zijn het de kleine dingetjes die het hem doen.

De zang van Saartje was gisteravond zeer goed, dat is altijd wel zo, maar bij Vera kwam het echt goed van pas.

Het nummer ‘Wespen op de appeltaart’ passeerde ook weer de revue en de band sloot af met iets heel bijzonders.

Bij Vera heb je alleen staanplaatsen. Het publiek werd gevraagd om even 2 meter naar achteren te lopen en te gaan zitten op de vloer. Zo gezegd zo gedaan. De band liep van het podium en begon op de vloer een prachtige a-capellaversie te zingen van ‘Kom terug’. Als introductie vertelde Erik dat ze dit doen vanwege de Kerst die aanstaande is. Het was werkelijk prachtig. Ik hoop deze versie nog eens te horen, want dat het mooi was…. Ja, absoluut!

De albums van Spinvis zijn allemaal kunstwerken, maar live vind ik ze velen malen mooier.

Ron was ook mee. Hij vond het concert ook erg mooi en gaat volgende keer gewoon weer met me mee naar Erik, Saartje en de rest.

Spinvis, Kom maar gauw terug naar onze mooie stad.

Concertverslag: Venice - XMas with Venice.

Locatie: Martinikerk Groningen.

Datum: 8 december 2017.

Geschreven: 10 december 2017.

Ik ga gemiddeld naar 10 concerten per jaar. Elk concert heeft natuurlijk zijn eigen sfeer, muziek en kwaliteit. De locatie waar het concert wordt gehouden is natuurlijk ook van belang. Goed geluid, gezellige entourage en de akoestiek is ook belangrijk.

Ik mag wel zeggen dat ik afgelopen vrijdag het allermooiste en sfeervolste concert heb mee gemaakt in de afgelopen 10 jaar.

Ik was samen met Una naar Venice in de prachtige Martinikerk. Venice gaf daar hun Kerstconcert.

Una kwam rond 16u00 bij mij thuis. Uiteraard een mooi weerzien. Ze had een heerlijke rode wijn mee genomen, maar ik had ook een verrassing voor haar, maar daarover straks meer. Rond 17u00 per bus naar de binnenstad van Groningen. De stad was al mooi in een Kerstsfeer. We stapten uit bij de Grote Markt, bij de Martinitoren en liepen naar de Ugly Duck om daar lekker te gaan dineren. Een heerlijk wijntje er bij en de maaltijd was ook lekker.

We gingen daarna in alle rust door de Zwanestraat richting de kerk. De Martinitoren was vanaf de Ugly Duck al te zien, dus dat maakte het sfeertje helemaal af.

Eenmaal bij de Martinikerk, achter de mooiste toren van Noord-Nederland, stond al een aardige rij mensen. Wel handig, want dan wisten we tenminste waar de ingang van de kerk was.

Eenmaal binnen, waren we allebei een beetje verbaasd hoe mooi de kerk er uit ziet. Het was ook niet koud en het grote orgel was imposant te noemen. Als dat orgel aan staat, waai je volgens mij zowat uit de kerk. ☺️

We zochten in alle rust een mooi plekje en eenmaal gevonden, bleken we een goeie plek te hebben. We konden het podium goed zien in ieder geval.

Het concert begon om 20u30 en ik had meteen door dat het geluid ontzettend mooi klonk. Zeker bij het tweede nummer, Always, was het echt kippenvel. Ik ken dat nummer uiteraard erg goed en alleen nog maar in de Oosterpoort gehoord, maar de versie die ik tijdens deze avond hoorde… Geweldig.

De band was ook goed gehumeurd. Dat zijn ze altijd trouwens, maar deze avond hadden ze nog meer lol in het muziek maken.

Veel kerstliedjes, in hun eigen stijl, kwamen voorbij, maar ook bekende tracks.

Er zat ook een pauze in. Dat duurde iets van 20 minuten of zo. Na de pauze hoorden we het lied Ave Maria en daarna liepen de bandleden tussen het publiek door met hun instrumenten ook verschillende kerstliedjes te spelen. Zo kwamen ze dus ook heel dichtbij ons langs. Echt kicken. De sfeer werd daardoor natuurlijk nog mooier.

Ook The Family Tree kwam nog voorbij. Wat mooi. De akoestiek van de Martinikerk en het mee zingen van het publiek bezorgde me heel veel kippenvel.

Ook zongen ze het nummer Blue Christmas van Elvis Presley. Kipp deed Elvis op een ontzettend cynische manier na. Echt lachen. Zo vertelde hij iets over Zwarte Piet, dat we 2 Santa Claus hebben, waarvan er 1 op de Paus lijkt en dat zingen wat Kipp liet horen, was erg grappig.

De show duurde ruim 2 uur. Echt prachtig. De songs van Venice zelf en de kerstnummers van hun laatste album ‘Waves of Christmas’ was een mooie combi en uiteraard zongen ze ook bekende kerstsongs. Zoals Silent Night en White Christmas.

Na dit optreden was het tijd voor de Meet & Greet. Dat doet Venice altijd. Dat was ook leuk. Ik heb het concertkaartje laten signeren door de band en met elk wel even een kort gesprekje gehad. Zo vertelde Kipp me dat ze in de zomer weer terug komen naar Groningen. Ik heb Una meteen uitgenodigd om de eerstvolgende keer, als de band naar de Oosterpoort komt, om weer mee te gaan en dat leek haar wel wat.

Una heeft nog een leuke foto gemaakt van de band en mij. Dat zien jullie wel aan dit berichtje hangen en na deze leuke signeersessie, gingen Una en ik op zoek naar de uitgang van deze bijzonder mooie kerk.

We konden de uitgang eerst niet vinden, ook wel handig, want dan kon je nog meer van de kerk bekijken. Eenmaal buiten naar de bus gelopen en 10 minuten later reden we per bus weer naar Leek.

Eenmaal thuis, toen was het rond 0u00, het wijntje gedronken wat ik speciaal voor Una en mij had gekocht.

Ik had namelijk een verrassing voor Una. Haar favoriete wijn, Mercurey, heb ik een week geleden gekocht in de slijterij Stiekema te Leek. Dat wijntje had ik 3 weken geleden besteld en dus maakten we de Mercurey open en we hebben er allebei echt van genoten, want de fles was om 2u30 leeg.

Gistermorgen wilde Una even kijken bij de slijterij Stiekema, waar ik de Mercurey had gekocht. Ze had meteen een leuk gesprek met de verkoper en ook hebben we nog even rond gesnuffeld in de winkel.

Na dit alles, liepen we weer richting Una haar auto en namen we afscheid van elkaar.

We hebben allebei enorm genoten van het concert en van de gehele avond. Ik wist dat dit een bijzonder concert zou worden, maar dat het zo uitpakte. Tja. Ik mis het nu alweer.

In ieder geval hebben Una en ik op onze bijzondere vriendschap getoost en zijn we vrienden voor het leven.

Concertverslag: Rondé.

Locatie: Oosterpoort - Grote zaal.

Datum: 30 november 2017.

Geschreven: zaterdag, 2 december 2017.

Afgelopen donderdag was ik met een goeie vriend naar het concert van Rondé. Ik kende de band nauwelijks, maar volgens mijn goeie vriend was het een goeie band, alleen afwachten hoe de band zich live ging presenteren.

Na het voorprogramma, verzorgd door Wolf, begon rond 20u50 de hoofdact.

Het viel meteen op dat het geluid erg hard stond. De bas was bijzonder aanwezig. Maar goed dat ik mijn originele tanden nog heb, want met een kunstgebit zou ik het meteen kwijt zijn geraakt.

De muziek was wel leuk. Echte popmuziek. De zangeres was niet goed gehumeurd. Ze zei zelf al dat ze maar niet op gang kon komen en dat ze het begin maar niks vond.

Het lijkt mij verstandig om dat niet zo hardop te zeggen, maar ach, ze was wel eerlijk.

De liedjes ken ik allemaal niet, dus titels kan ik jullie niet geven, maar op het volume na, was het concert verrassend goed. De zangeres werd ook steeds vrolijker, naarmate het concert vorderde. Daardoor werd de show ook stukje bij beetje leuker en spontaner.

Drie nummers voor het einde van het concert zei de zangeres dat er geen toegift kwam en dat je na het concert naar haar toe kon komen voor een praatje en een handtekening.

Eenmaal het concert was afgelopen, bleef het geluid net zo hard als tijdens het concert. Meestal wordt het volume zachter gedraaid, zodat als de zaal steeds leger wordt, het geluid niet overdreven hard blijft ronddwalen in de zaal. Maar niks van dit alles. Het geluid bleef dus super hard. Ik wou zo snel mogelijk uit de zaal, want aan een gehoorbeschadiging heb ik natuurlijk niks. Zeker omdat voor mij de oren een belangrijke navigatiebron is.

Ik heb Mathilda een dagje later gevraagd wat de beste oordopjes zijn voor zo’n concert. Ik wil dit niet meer zo mee maken. Ik ben heel wat gewend, maar dit was zeker niet de steil van De Oosterpoort. Wellicht lag de technicus wel te pitten achter zijn mengpaneel.

Wat ik van het concert vond? Wel goed. Alleen hoef ik er niet meer naar toe. Jammer dat de zangeres liet weten dat ze er in het begin niet zoveel zin in had en dat ze niet zo vrolijk was. Nou ja, ze is natuurlijk ook maar een mens.

Aanstaande vrijdag wordt het wel erg mooi. Dan ga ik samen met Una naar de Martinikerk voor de XmasTour van Venice.