Concerten

Roos Rebergen gaat samen met SunSunSun Orchestra een unieke concerttour maken. In het najaar komt er een nieuw album uit, met daarop bekende nummers van Roosbeef, waar Roos zangeres van is. Het SunSunSun Orchestra gaat van al dit alles natuurlijk hele bijzondere en mooie arrangementen laten horen.

 

Hoe mooi is het nou dat ik kaartjes heb bemachtigd van de voorstelling dat Roos Rebergen samen met SunSunSun Orchestra gaat geven in de Lutherse Kerk in de stad Groningen.

Alison Moyet, bekend van de formatie Yazoo, komt naar De Oosterpoort Groningen. Ook heeft ze prachtige soloplaten uitgebracht en van dit alles mag ik lekker van genieten op deze concertavond.

De muziek van Jeff Wayne’s Mysicalversion ot The War of the Worlds vind ik toch wel het mooiste wat ik in mijn platenkast heb staan.

Ik heb meerdere uitvoeringen van dit project. Het hoorspel uit 1938, de film uit 1956, uiteraard de dubbel LP uit 1978, de DVD van de film met onder andere Tom Cruise uit 2005, de SuperAudio-CD waar je de muziek in 5.1 kan genieten en ook nog een editie uit 2012 waarin de muziek en zang door anderen zijn gedaan.

 

Nu kijk ik echt uit naar dit geweldig concert. Het is wel even reizen, maar dat heb ik er absoluut voor over.

Youp van 't Hek is al een tijdje bezig met zijn laatste ronde. Ik heb al eens de Try Out bijgewoond van deze voorstelling en nu kan ik de officiële voorstelling aanschouwen. Lekker een plekje weten te bemachtigen in de zaal zelf. Dat is het voordeel van Agenda-abonnee. ;)

Daniel Lohues geeft altijd indrukwekkende en mooie voorstellingen. Dit wordt de 3e keer dat ik hem ga zien, maar voor het eerst in Kielzog Theater te Hoogezand. Ik ben reuze benieuwd. Het wordt zeker 3 uur lang genieten van zijn mooie en sfeervolle liedjes.

Venice. Op 21 maart 2024 ga ik ze voor de 13e keer live bewonderen. Eindelijk, want de Lennons heb ik wel genist.

Vorige keer was op 15 september 2022 en toen vonden de heren het nog niet veilig genoeg om een meet&greet te gaan doen en dat begrepen we uiteraard ook wel.

Gelukkig komt de band weer gezellig naar de Oosterpoort in de grote zaal en na dit alles komt het er vast wel van om de heren te spreken te krijgen.

 

In ieder geval ben ik reuze blij met de kaartjes en kan ik me er al lekker op verheugen.

Op 7 december is Spinvis ook al te zien in de zaal van Vera, maar 2maanden later dus ook in de kleine zaal van de Oosterpoort. Het voordeel bij dit concert, dat er alleen maar zitplaatsen zijn. Wel zo lekker.

Op 7 april kwam het nieuwste album uit van Spinvis. Be Bop A-Lula. Een prachtig album en daarom ben ik extra gelukkig dat ik bij dit concert kan zijn. Dit wordt vast weer op z'n Spinvis genieten.

Concertverslag: The Waterboys.

Datum: 27 maart 2023.

Locatie: De Oosterpoort Groningen, grote zaal.

Verslag geschreven op 28 maart 2023.

 

We hebben er een half jaartje op moeten wachten, want zolang lagen de kaartjes in ons concertrommeltje, maar gisteren was het dan zover. Het concert van The Waterboys in ons geliefde Oosterpoort.

 

We waren lekker op tijd. We konden ook 5 minuten eerder naar binnen, dit vanwege we met de witte stok binnen kwamen wandelen en Hartmut was ook lekker op tijd. Hij kwam van zijn werk en zo konden we mooi en rustig op zoek naar een zitplekje. Gelukt en uiteraard even bijgepraat met Hartmut. Alleen dat bijpraten werd steeds lastiger, want de muziek die voor het concert aan werd gedraaid, stond zo vreselijk hard, dat we op den duur elkaar niet meer konden verstaan. De muziek voor het concert aan was ook vreselijk om aan te horen.

 

Maar gelukkig begon Mike Scott en zijn vrienden om 20.30 uur met de show. Ook hier was het geluid erg hard. Anne en Hartmut hadden oordopjes mee, ja, die was ik dus vergeten, maar goed, de muziek was zeker wel om aan te horen.

 

Ik ken The Waterboys wel, maar niet zoveel nummers. A Girl Called Johnny en The Whole Of The Moon ken ik uiteraard wel. Het gehele concert was knetter goed. Mooie muziek en ook de ballads waren erg mooi en ook wel even lekker voor mijn oortjes.

 

Nashville Tennessee, Once Were Brothers, Be My Enemy, Edinburgh Castle en nog ongeveer 23 nummers speelde de band. Het concert duurde 2,5 uur en dan is de pauze van 20 minuten er niet bij geteld.

 

We hebben 2 nummers helaas moeten missen. Om 23.10 verlieten we de zaal. Onze taxi zou er al om 23.15 uur kunnen komen en daardoor hebben we de toegift van 2 nummers dus niet mee gekregen. Wel balen, want zo hebben we wel The Whole Of The Moon moeten missen.

 

Ik vond het een zeer goeie show. Lekker lang en de band speelde enorm goed. Mike Scott, de zanger, was ook zeer goed bij stem en dat op zijn 64e leeftijd. Haha. Het enige wat ik erg jammer vond, dat het geluid velen malen te hard was. Ik heb na de pauze, want toen was het geluid naar mijn mening nog harder dan voor de pauze, merendeel met mijn vingers in de oren gezeten. De muziek stond wel zo hard, dat ik nog prima de muziek kon horen.

 

Ik keek zojuist even op YouTube en ik zag dat er al wat opnames van gisteren te bekijken en beluisteren zijn. Zo kunnen we toch nog genieten van The Whole Of The Moon, maar dan zonder mijn vingers in mijn oortjes. ;

Concertverslag: Roosbeef.

Tour: Zomer in Nederland.

Datum: 5 maart 2023.

Locatie: Vera Groningen.

Verslag geschreven op 6 maart 2023.

 

Nu heb ik Roos Rebergen met haar band Roosbeef 3 keer live bezocht. Gisteravond was dus de 3e keer. De show van gisteren was ontzettend mooi en indrukwekkend.

 

Het concert zou eerst op 19 februari plaats vinden in de kleine zaal van de Oosterpoort, maar doordat Roos last van een keelontsteking had, was het verplaatst naar gisteren en niet in de Oosterpoort, maar in het beroemde Vera aan de Oosterstraat 44 in Groningen.

 

Anne zou eerst mee, maar doordat er alleen sta-plaatsen waren, is ze niet mee gegaan. Ze kan nooit zo lang staan. Rieneke en Thera gingen wel mee en rond 19:00 uur werd ik door hun opgehaald. We parkeerden de auto in de parkeergarage Radesingel en rond 19:50 uur waren we wel bij Vera.

 

Jassen opgehangen en daarna de zaal in. Het was nog niet druk. Het concert was ook niet uitverkocht, maar dat maakte de sfeer in de grote zaal van Vera juist zo gezellig.

 

Om 20:15 uur kwam Pauwel de Meyer, hij noemt zich gewoon Pauwel, op het podium,. Hij verzorgde het voorprogramma. Dit was ontzettend mooi. Pauwel heeft een hele bijzondere stem. Het enige wat hij bij zich had was een gitaar en daar vermaakte hij ons mee een half uurtje lang. Hij komt uit Sint-Niklaas, België. Hij heeft een bijzonder en emotioneel leven achter de rug en daardoor is hij gaan zingen. De liedjes zijn alle even mooi en bijzonder.

 

Na dit half uurtje, kwam Roosbeef rond 21:05 uur op het podium. Het geluid was perfect en Roos was zeer goed bij stem. Ze begon met het liedje ‘Arme slechterik’. Heel veel nieuw werk kwam voorbij. Allemaal van het nieuwste album ‘Zomer in Nederland’. Uiteraard werden ook oudere liedjes gespeeld, zoals Twijfelaar, Hersens, Onder bedwelming, Rodeo, Amerika 2, Sterrenmeisje, Dichtbij en nog heel veel meer.

 

Tijdens het optreden viel er ook een meisje in het publiek flauw. Daardoor was er een onderbreking van de show. Gelukkig kwam het meisje weer bij en werd naar achteren gebracht, waardoor de show ongeveer 10 minuten later weer door kon gaan. Dit was wel even schrikken.

 

Ik vond de gehele show prachtig. Alle liedjes kon ik wel en Roos sloot af met het gevoelige ‘Raak mij aan’. Deze versie was werkelijk prachtig. De mooiste live-versie van dit liedje die ik ooit heb gehoord. Vooral het sluitstuk, waar Roos bijna helemaal alleen zong, was werkelijk heel bijzonder.

 

Om 22:35 uur was het alles afgelopen. Althans het concert. Uiteraard was er ook nog gelegenheid om Pauwel en Roos te ontmoeten. Eerst liepen we naar Pauwel. Ik kocht meteen zijn nieuwste CD en uiteraard met een persoonlijke handtekening er op gezet door Pauwel. Ik heb zo’n kleine 10 minuten wel met hem gesproken. Waar hij vandaan komt, dat hij een hele bijzondere stem heeft en dat ik weer naar hem toe kom zodra hij hier weer in de buurt komt met een voorstelling.

 

Daarna liepen we naar Roos. Dit was wel even lachen. Bij Pauwel stond er nog een tafel tussen ons in, maar bij Roos was dit niet zo. Ik liep daardoor bijna tegen Roos aan. Ze zei al tegen mij, ‘Wat ruik ik lekker hè. Haha, ze lachte en zo sprak ik haar kort en werd mijn CD Zomer in Nederland, door haar gesigneerd met daarbij mijn naam er bij geschreven.

 

Nu heb ik eindelijk Roos eens echt ontmoet. Het begon wel grappig, maar gelukkig ging alles verder goed.

 

Na al dit moois, gingen we weer richting de garderobe en Thera had voor ons ook nog een mooie poster gescoord. Deze poster ga ik inlijsten en komt waarschijnlijk in mijn radiostudio te hangen.

 

Rond 23:32 uur was ik wel weer thuis. Met heel veel indrukken en zeker de ontmoeting met Pauwel en Roos zal ik niet snel vergeten.

 

Ik wil uiteraard Rieneke en Thera hartelijk danken voor hun gezellige gezelschap en begeleiding en zodra Roosbeef weer naar Groningen komt, gaan we er gewoon weer samen naar toe en dan hopelijk ook met mijn lieve Anne.

 

 

Concertverslag: Venice.

Datum: 15 september 2022.

Locatie: De Oosterpoort, Groningen, grote zaal.

Geschreven op 16 september 2022.

 

Venice, toch wel 1 van mijn meest favoriete bands, heb ik sinds gisteren nu 12 keer live gezien. De meeste keren in De Oosterpoort te Groningen en dus ging ik gisteren met een prachtig humeur weer naar huis, want het concert was werkelijk geweldig.

 

Ik ga je nu vertellen hoe het allemaal er aan toe ging. Mijn concertverslag van Venice, de Amerikaanse band uit Los Angeles en om precies te zijn Venice Beach.

 

Anne en ik gingen per taxi naar De Oosterpoort. Dat ging redelijk goed en om 19:40 waren we binnen. Hartmut en Cobie hadden we ook uitgenodigd en zij waren er al. De grote zaal was net geopend, dus konden we meteen op zoek naar de vaste zitplaatsen. Even de stoelnummertjes zoeken en hoppa, een prachtig plekje.

 

De show begon rond 20:35 uur en zoals altijd bij Venice, was het geluid heel goed en prettig. Er kwamen hele mooie liedjes voorbij, onder andere Always, Jacaranda Street, The Lavender Lighter, She is always a woman, Doesn't Get Any Better Than This, My Love Waits for Me, Think Again, The Family Tree, End of the World en nog heel wat meer.

 

Kipp vertelde ook nog dat ze volgend jaar met een nieuw album komen. Dat wist ik al, want ik volg de band op de voet via hun Facebook-pagina en ik krijg een nieuwsbrief zodra er wat nieuws te melden valt. Het mooie was, dat ze al 1 nummer speelde van dit nieuwe album. Dit werd ook voor het eerst live gespeeld, dus De Oosterpoort had de primeur.

 

Wat ook hartstikke leuk was, dat ze het nummer ‘You can’t always what you want’ van Rolling Stones speelde. Dit was zo leuk omdat Kipp Mick Jagger op een hele komische manier nadeed. Hij rende over het podium zo Mick Jagger dat altijd doet. Het publiek moest hier ook smakelijk om lachen.

 

Een show om je vingers bij af te likken. Ik vond de band trouwens heel erg goed in hun vel zitten. Ze hadden er echt zin in en zeker na de pauze van 20 minuten trokken ze af en toe flink de registers open. Lekkere rauwe muziek. Tijdens The Family Tree zong het publiek helemaal mee. Dit gebeurt altijd, maar Kipp vertelde dat het bij De Oosterpoort altijd toch net wat mooier en intensiever klinkt als in andere zalen.

 

Ach, de avond was prachtig. Ze komen volgend jaar vast ook weer even langs. Dan is het nieuwe album er en dan kunnen we er weer naar toe.

 

De show was om 23:15 uur afgelopen. Dus ruim 2,5  uur genoten van mijn favoriete band. Helaas was er geen meet&greet. Dit vanwege dat ze bang zijn dat ze besmet zouden raken met het Corona-virus. Ze doen 20 shows in 30 dagen en uiteraard ook in meerdere Europese landen. Kipp vertelde dat we bij het eerstvolgend concert weer mogen knuffelen en dergelijke. ;)

 

We waren rond 23:50 uur wel thuis en hebben daarna nog even nagepraat over deze mooie avond en rond 2:15 uur gingen we maar slapen.

Passenger wou ik al in 2017 zien, maar toen waren de kaarten in zeer korte tijd uitverkocht.
Nu is het wel gelukt om kaartjes te scoren en dus wordt het echt genieten op 7 juli 2022. We kijken er nu al naar uit en uiteraard krijg je het verslag te lezen op deze pagina.

 

Concertverslag: Spinvis.

Theatertour: Soms breekt er een hart, soms blaft er een hond.

Datum: 29 mei 2022.

Locatie: Stadsschouwburg Groningen.

Geschreven op 30 mei 2022.

 

Gisteren was het dan eindelijk zover. Na wat verplaatsingen zijn Anne en ik gisteren naar het concert geweest van Spinvis. De titel van de theatertour is ‘Soms breekt er een hart, soms blaft er een hond’.

 

We gingen per taxi naar de Stadsschouwburg. Om 19:30 uur waren we ter plaatse en toen ging ook net de Stadsschouwburg open. Perfecte timing. We werden goed begeleid om naar onze plek in de Schouwburgzaal te vinden. We kozen voor rij 3 midden in de zaal. Dus een geweldig mooie plek. Het waren namelijk ongeplaceerde zitplaatsen.

 

Om 20:00 uur hoorden we al wat op de achtergrond. Erik de Jong, de zanger en bedenker van Spinvis, hoorde je allemaal tijden en werkzaamheden opnoemen. Het concert was nog niet begonnen, maar tijdens dat de mensen de zaal in liepen, hoorden we dit alles ver op de achtergrond. Het concert begon om 20:30 uur, en hoe meer het naar die tijd ging, hoe luider die gesprekken gingen klinken.

 

Toen was het 20:30 uur. De tijden werden nog steeds opgenoemd met de daarbij horende werkzaamheden en gebeurtenissen. De zaal was in 1 klap stil en dat bracht meteen een mooie sfeer in de zaal. Toen begon de band te spelen. Werkelijk zeer bijzonder hoe dit begon. Paste precies bij de sfeer die er opeens was.

 

Het verhaal van deze voorstelling ging over de normale dingen in het leven. Over een flat met allerlei soorten mensen. Dat je, als je in een flat woont, je in die flat toch heel veel verschillende mensen hebt wonen, dat een meid gewoon in pyjama rond loopt en zo had Erik wel meer ideeën omtrent zijn flat op 8 hoog. Dat verhaal waar ik mee begon, met die genoemde tijden en werkzaamheden en gebeurtenissen, was wel de rode draad in de gehele voorstelling.

 

Het decor was voorzien van een groot doek. Daarop werden allemaal beelden geprojecteerd. Helaas heb ik dat niet goed kunnen zien, maar het was wel zo groot, dat de gehele breedte van het podium er mee was voorzien. Ik hoorde in de wandelgangen dat die beelden wel indrukwekkend waren en dat het mooi paste bij de sfeer van deze voorstelling.

 

Er kwamen aardig wat nieuw materiaal voorbij. Ook oud werk. Zoals Club Insomnia, Astronaut, Picasso, Hallo maandag, Artis, Tingeltangel hersenpan. Zo speelde hij iets van 19 nummers.

 

Erik vertelde dat Saartje op een hele bijzonder instrument speelde. Op een Chinese viool waar maar 2 snaren op zitten en dat het daardoor ook heel moeilijk is om er goed mee te kunnen spelen. Saartje deed het geweldig. Het klonk erg apart en mooi. Er stonden in totaal 7 mensen op het podium. Erik stelde de bandleden op een hele leuke manier voor. Toen het eigenlijke programma was afgelopen, werden we verrast met het allermooiste nummer van Spinvis. ‘Kom terug’. Hij bedankte ons als publiek dat we gekomen zijn. Dat het eindelijk weer kan. Dat niet alleen de artiesten weer kunnen optreden, maar ook de acteurs, dansers en orkesten kunnen weer helemaal aan de slag, dankzij het publiek wat weer terug komt naar de zalen. Dit bezorgde me heel wat kippenvel. Werkelijk prachtig.

 

Toen was het 22:15 uur en was het helaas alweer afgelopen. Wat een mooie voorstelling. Ik ben er van onder de indruk. Anne vond het ook mooi en dankzij de perfecte begeleiding van de mensen van de Stadsschouwburg, hebben we echt een onvergetelijke avond gehad. Vanaf onze voordeur, tot het terug komen bij ons thuis, was het 1 en al genieten.

Clannad, wie kent ze nou niet. Beetje geheimzinnig en heel bijzonder.
Ik heb er maar 1 album van, en toch ga ik naar hun toe op 4 april. 2021
Hoe goed ze live zijn, geen idee. We gaan het ervaren.

Voor mij wordt dit het eerste concert dat ik van Ilse DeLange bezoek. Ik vind haar best goed, maar nu ze zo dichtbij komt en dan ook nog in mijn meest favoriete concertzaal, wil ik dit zeker niet missen.
Country vind ik ook heel leuk om te horen, dus laat ik me echt verassen deze avond.

Concertverslag: Spinvis - In Werkelijkheid

Locatie: Oosterpoort - Kleine zaal.

Datum: 5 maart 2020.

Geschreven: 8 maart 2020.

 

Afgelopen donderdag waren we bij de voorstelling van Erik de Jong en Saartje van Kampen. Ook wel Spinvis genaamd.

Het is altijd een verrassing waar Spinvis mee komt. Geen enkel concert is gelijk. In dit concert werden bekende liedjes gezongen en gespeeld, maar dan in een ander jasje. Ik wist dat er iets bijzonders stond te gebeuren, en dat is ook helemaal uit gekomen.

 

Het concert begon met ‘Bagagedrager’. Dat is het liedje waarmee Spinvis een aantal jaren geleden doorbrak in de Nederlandse muziekscene. Voordat hij het ging spelen, werd het eerst donker in de zaal. Was het muisstil, kroop Erik achter de drums en begon wat te spelen. Toen hij zelf weer achter de drums verdween, had de computer het ritme overgenomen en zo begon na ongeveer 5 minuten het liedje ‘Bagagedrager’.

 

Na dit liedje kwamen er natuurlijk hele mooie aparte en in een leuk ander jasje de bekende liedjes voorbij. Zo ook mijn meest favoriete liedje ‘Kom terug’. Het arrangement was zo anders, dat ik het pas herkende toen Erik begon te zingen. Uiteraard kreeg ik hierdoor de bekende emotionele kippenvel en ik genoot er enorm van. Hopelijk krijg ik deze versie binnenkort nog een keertje te horen. Het was zo anders dan het origineel, dat ik de versie van donderdag niet meer goed kan herinneren.

 

Zo volgden er meer bekende liedjes, zoals ‘Dageraadplein’, ‘Hallo maandag’, die ik trouwens tien keer mooier vond dan het origineel, het ‘Wat blijft’ was ook gewoon prachtig.

 

Wat ook leuk was, dat Erik in discussie ging met de Cello. Het leek net of de Cello met hem aan het praten was. Heel geinig en zo kwam hij bij het volgende liedje terecht.

 

Na de eigenlijke voorstelling, zoals Erik zelf zei, kon het publiek verzoeknummers aanvragen. Zo kwam onder andere ‘Aan de oevers van de tijd’ nog voorbij. Het concert begon om 20u30 en was exact om 22u30 afgelopen. Geen pauze, en dus 2 uur volop genieten van een echte Spinvis-avond.

 

Het publiek luisterde ook aandachtig. Dus er werd niet gekletst tijdens het beluisteren van de mooie liedjes en na het laatste nummer kreeg de band een stevige ovatie en was het helaas alweer afgelopen.

 

Anne en ik hebben dus een prachtige avond gehad. Dit was voor Anne de eerste keer dat ze de band bezocht en ze heeft er gelukkig ook echt van genoten. Dus de volgende keer Spinvis gaan we er weer met z’n tweetjes naar toe.

Concertverslag: The Nits

Locatie: Stadsschouwburg Groningen - Schouwburgzaal.

Datum: 28 februari 2020.

Geschreven” 29 februari 2020.

 

Anne en ik hadden gisteravond een bijzondere avond in de mooie Stadsschouwburg.

The Nits gaven hun concert. Voor mij was het de elfde keer Nits, en voor Anne haar eerste.

In 1991 zag ik ze voor het laatst. Ook in de Stadsschouwburg en gisteravond begon het precies om 20u15.  Het viel meteen op dat Henk Hofstede, de zanger, nog steeds een hele mooie stem heeft. Hij klinkt iets zwaarder, maar het was absoluut zuiver.

 

Er passeerden nummers uit de jaren 80, maar ik hoorde ook hele nieuwe tracks. Wellicht zijn die ook al wat ouder, maar ik ga wel op zoek naar dit nieuwere werk, want het waren allemaal typische Nits-tracks.

 

Voor de pauze speelden ze voor mij heel veel bekend werk, zoals The Dream, Nescio, Boy in a tree. Vooral The Dream vind ik erg mooi. Nescio had een nieuw arrangement. Uiteraard wel herkenbaar, maar net iets anders. Zowel de zang als het instrumentale gedeelte was vernieuwd.

 

Na de pauze van ongeveer 15 minuten, kwamen er veel nieuwe nummers voorbij. Gelukkig ook wel bekend werk.

 

Het geluid was werkelijk perfect. Het instrumentale van The Nits blijft toch fantastisch. Lekker apart, sfeervol, maar ook wel mysterieus.

 

Het concert werd afgesloten met het nummer ‘In the Dutch mountains’. Wat ik zelf zo gek vond, dat ik verrast was dat ze dit gingen spelen. Nooit aan gedacht. Het was een top afsluiting. Lekker rauw en ook weer op zijn Nits.

 

Om 22u50 was het concert afgelopen. Het was trouwens niet helemaal uitverkocht, maar de zaal zat wel gezellig vol.

Rond 23u15 was onze taxi er wel en we gingen tevreden, met weer heel veel muziek rijker, naar huis.

Concertverslag: Vreemde Kostgangers, Boudewijn de Groot, Henny Vrienten en George Kooymans.

Locatie: Oosterpoort - Grote zaal.

Datum: 22 februari 2020.

Geschreven: 24 februari 2020.

 

Afgelopen zaterdag waren Anne en ik bij het concert van Vreemde Kostgangers. Dit was voor mij de derde keer dat ik ze zag en Anne was er voor het eerst bij.

We zaten op rij 3, stoel 15 en 16. Precies middenin en lekker vooraan. De show begon exact om 20u30 en Boudewijn was de eerste die zong. Uiteraard zeer goed bij stem.

Na het eerste nummer begon de rest van de band ook met de show. Het geluid was ontzettend goed. Niet te hard, en doordat we in het midden zaten, was het ook goed te zien, ook al heb ik minder zicht.

De heren speelden net als de vorige 2 shows met heel veel plezier en maakten ook regelmatig grapjes. Henny praatte de boel bij elkaar en ik horde bekende, maar ook nieuwe tracks. Althans, die ze live vertolkten. Ik heb wel alle twee albums van Vreemde Kostgangers, maar live zijn de heren gewoon een stuk beter.

 

Voor de pauze werden er deze keer ook liedjes gezongen die elk zelf hebben uitgebracht. Zo zong Boudewijn  nog het nummer ‘Wegen’. Deze liveversie was erg gaaf. Heerlijk ritme en zeker het opzoeken waard op YouTube, want ik moet gewoon deze versie nogmaals horen.

 

Na de pauze van 20 minuten, zong Boudewijn een prachtig liedje. Ik ken al zijn werk, maar dit liedje kende ik kennelijk nog niet. Mooi was het in ieder geval.

 

George zong af en toe liedjes in het Engels. Was ook leuk, maar ik merkte wel dat Boudewijn toch de allermooiste stem heeft van de 3.

 

Henny zong 2 of 3 liedjes van Doe Maar en uiteraard was het laatste officiële nummer ‘Is dit alles’. Ik zeg officiële, omdat na het laatste nummer Boudewijn speciale aandacht kreeg van Henny. Henny vertelde dat Boudewijn er mee stopt. Na deze tour stopt Boudewijn met optreden en hij zei er ook nog bij dat Boudewijn de allerbeste troubadour is wat Nederland ooit heeft gekend. Daar was ik uiteraard helemaal mee eens.

 

Toen werd het echt helemaal prachtig. ‘Avond’ werd door Boudewijn gezongen.

We zaten op rij 3 en Boudewijn stond precies voor ons dat prachtige lied te zingen. Anne en ik waren er zeer emotioneel onder. Het is ons lied en we kropen ook wat meer naar elkaar en genoten van Boudewijn zijn warme en zuivere stem.

 

Het leek er op dat we in een cocon zaten. Alleen met ons tweetjes, met Boudewijn als speciale gast. Wat was dit moment ontzettend mooi. Ik wou wel mee zingen, ik ken de tekst immers helemaal uit mijn hoofd, maar ik heb het niet gedaan, want ik wilde voor 100% van Boudewijn kunnen genieten.

 

Na ‘Avond’ kreeg Boudewijn een ovatie die wel even duurde. Ontzettend jammer dat hij er mee stopt, maar ik begrijp hem wel en ik respecteer zijn keuze. Gelukkig heb ik al zijn albums en kan ik nog heel lang van hem genieten.

 

Na de show waren we allebei zeer onder de indruk van het laatste nummer. We raakten er niet over uitgepraat en toen we eenmaal thuis waren, en aan een wijntje zaten, voelden we ons weer net als tijdens onze trouwdag. Ja. ‘Avond’ is echt ons lied.

 

Het concert was uiteraard helemaal af. Leuke nummers, goed gezongen, de interactie tussen de drie heren waren erg leuk en ook vind ik het jammer dat Vreemde Kostgangers niet meer in deze setting gaan touren.

 

In ieder geval hebben we er weer een hele unieke avond er op zitten.

Ik heb Asgeir op 14 oktober 2017 al eerder live mogen bewonderen, toen in de grote zaal van De Oosterpoort. Nu komt de IJslandse zanger naar de Stadsschouwburg en ik denk dat zulke muziek perfect past in zo'n prachtige omgeving.

Je kunt Asgeir een klein beetje vergelijken met Antony & The Johnsons, maar uiteraard wel op zijn eigen manier.

Hij zingt zowel in zijn eigen taal, als Engelstalig.

De albums die ik van heb zijn wonderschoon en daarom ben ik benieuwd naar zijn nieuwe album, Bury The Moon, die Asgeir 19 februari laat horen tijdens zijn concert.

Concert: Night Fever - The very best of the Bee Gees.

Locatie: MartiniPlaza Theater Groningen.

Datum: 25 januari 2020.

Geschreven: 27 januari 2020.

 

Afgelopen zaterdag was ik samen met Hartmut en Freya naar de Bee Gees Tribute Band. We spraken af om elkaar te treffen in de grote entree van de MartiniPlaza.

Rond 19u50 zaten we in de zaal en exact om 20u00 ging het licht in de zaal uit en begon de show.

 

Het klonk meteen erg bekend. Het geluid was perfect en de band speelde echt op de wijze van de echte Bee Gees. Er stonden 8 bandleden op het podium en het klonk meteen lekker. De muziek was goed ingestudeerd, want buiten de zang, was de rest van de band ook lekker op dreef.

 

De zangers zongen erg zuiver. Één van de bandleden had last van zijn rug en daarom zat hij als enige op een barkruk, maar zijn zang was er absoluut niet minder om.

 

Jive Talking, To love somebody, Words, How deep is yor love en nog heel veel andere bekende nummers passeerden de revue. Ook nummers uit eind van de jaren 50 van de vorige eeuw. Hele andere muziek. Een beetje Rock&Roll. Dat vond ik wel zeer verrassend. Vooral bij de up-tempo nummers begon het publiek te staan en mee te swingen met de muziek. Ook nummers van de film Saturday Night Fever en Grease kwamen voorbij. Je kon ook wel merken dat ze heel veel wisten over Robin, Barry en Maurice Gibb.

 

Na de pauze kwam er ook nog een zangeres op het podium. Die zong muziek wat ooit door Barbara Streisand werd gezongen, maar die door de echte leden van de Bee Gees zijn geschreven. Zij was erg goed bij stem en ze zong werkelijk haar longen uit haar lijf en ze bleef zuiver zingen.

 

Het één na laatste nummer was ‘You win again’. Dat klonk werkelijk geweldig en die gekke drummer gaf me op het eind van dit nummer me toch een drumsolo waar Phil Collins alleen maar van kan gaan dromen. Werkelijk fantastisch. Na dit nummer bedankte 1 van de zangers Robin, Barry en Maurice voor hun rijke nalatenschap voor wat betreft hun muziek.

 

Wat ook leuk was, dat één van de zangers in het Nederlands een nieuwe tour aankondigde. Er komt van oktober tot april een akoestische show. Wanneer ze dan in Nederland zijn, maakte hij niet bekend, maar op hun site kon je dat wel binnenkort lezen en daarvan dan ook de kaartjes bestellen.

 

De sfeer in de band was ook erg leuk. Daardoor maakte het concert ook de goeie sfeer in de rest van de zaal.

 

Na de show gingen we vrij snel naar de garderobe, want het publiek juichte nog, maar wij gingen dus alvast de zaal uit om de meute voor te zijn. De muziek was in ieder geval afgelopen en zo kon ik bijvoorbeeld mijn taxi bestellen en die kwam 20 minuten later en was ik rond 23u45 weer bij mijn lieve Anne. Zij was namelijk niet mee deze keer.

 

Ik ben in ieder geval heel tevreden na deze avond. Of ik er nog een keer naar toe ga weet ik nog niet, maar die akoestische sessie lijkt me eigenlijk wel wat. Ach, Ik zie nog wel.

Verslag voorstelling Arjen Lubach en Tex de Wit.

Naam: Voorlezen voor volwassenen.

Locatie: Stadsschouwburg Groningen.

Datum: 22 januari 2020.

Geschreven: 23 januari 2020..

 

Gisteren waren Anne en ik samen met Lique en Felix naar de voorstelling van Arjen Lubach en Tex de Wit. Deze voorstelling was in De Stadsschouwburg te Groningen en begon om 20u15.

 

Voordat we naar de zaal liepen, hebben we eerst bij het Schouwburgcafé De Souffleur geborreld en elkaar even goed bijgepraat.

 

Rond 19u45 gingen we richting de zaal en eenmaal onze gereserveerde plaatsen gevonden te hebben, hadden we door dat we een hele goeie plek hadden uitgezocht. Rij 10 en midden in de zaal. Perfect.

 

Voordat de voorstelling begon kon je op een groot scherm verschillende grappige teksten lezen. Zo stond er bijvoorbeeld dat door het ongeluk in Carré dat ze de trapeze act maar overslaan vanavond.

 

Toen kwamen de 2 heren op. Op dat grote scherm waar ik het net over had, kwamen steeds termen op te staan die met het volgende verhaal van doen hadden. Als Arjen aan de beurt was om voor te lezen, drukte hij op de knop en stopte op den duur het draaien van de tekst. Het zag er uit als een soort fruitautomaat, althans het draaien van de teksten. Het eerste woord was ‘Pauze’. Arjen zei dat ze daar niet aan mee werken. Geen pauze vanavond.

 

Nog een keer op de knop drukken en het voorlezen kon beginnen.

 

Alle verhaaltjes waren even boeiend, leuk, komisch en ga zo maar even door. Een verhaal wat Arjen vertelde ging over een treinreis naar Florence. Met een stel studenten en hij vond 1 meid wel erg leuk, Carol. Hij kon de slaap niet vatten in de trein en toen hij eenmaal naar buiten keek, keek hij tegen de bergwand aan. Doordat hij de vallij wilde bekijken, klom hij uit zijn slaapruimte en zag daar Carol staan, ook kijkend naar het mooie uitzicht. Dit verhaal had natuurlijk een leuk slot, en dat vertelde Arjen erg leuk en ook wel op zijn eigen manier.

 

Verder zat er ook een quiz in. Bij het binnentreden van de zaal, voordat de voorstelling dus begon, kreeg iedereen een groene en rode kaart. Die hadden we weer nodig bij de quiz.

 

De vragen waren nogal afwisselend. Een vraag die werd gesteld was, wie ooit lang haar heeft gehad. Rood Arjen of groen Tex. Ik stak het rode kaartje omhoog en tataa, ik had het goed. Er werden iets van 12 vragen gesteld en ik moest na vraag 5 gaan zitten, want zodra je een vraag fout had beantwoord moest men dus gaan zitten.

 

Er was uiteindelijk ook maar 1 persoon over, een ene Jesse, en die mocht naar het toneel komen om in de bibliotheek van Tex en Arjen een boek uit te zoeken. Jesse zat op de eerste ring en hij schreeuwde dat hij de deur niet open kon krijgen om van het balkon af te gaan, maar die Jesse had niet door dat je de deur moest duwen in plaats van trekken. Nou, Jesse durfde nog wel te komen, maar de twee heren op het podium speelde er erg leuk op in, want Jesse vergeet de werking van deze deuren nooit meer denk ik.

 

Het was een ontzettend leuke voorstelling. Veel gelachen en ondanks het een voorleesavond was, werd er wel heel veel in geïmproviseerd.

 

Rond 22u20 was de voorstelling voorbij en gingen we naar de garderobe. De taxi van Anne en mij kwam al snel en namen we afscheid van Lique en Felix.

 

De wijze waarop Arjen en Tex met elkaar samenwerken, mag ik wel uniek noemen. Ze weten precies wat ze aan elkaar hebben.

 

De volgende keer als ze weer naar Groningen komen, met een andere voorstelling, zijn we er vast weer bij.

Concertverslag: Caro Emerald samen met het Metropole Orkest.

Locatie: De Oosterpoort - Grote zaal.

Datum: 22 december 2017.

Geschreven: 22 december 2017 (uurtje na het concert).

 

Het concert van Caro Emerald en het Metropole Orkest was erg gaaf. We zaten helemaal vooraan en de combinatie van Caro met het orkest was precies goed.

De show was helemaal af. Perfect geluid en lekker vooraan. Wat wil Vosje nog meer.

Concertverslag: Spinvis

Locatie: Vera Groningen.

Datum: 20 december 2017.

Geschreven: 21 december 2017.

 

Jullie weten dat ik regelmatig naar concerten ga. Misschien denken jullie wel dat het een sleur begint te worden, dat ik er wel van geniet, maar de concerten wat later zou kunnen vergeten.

 

Nou dat is dus absoluut niet het geval.

 

Twee jaar geleden leerde ik de muziek van Spinvis kennen. Ik heb Erik met zijn band nu 3 keer live gezien. Vorig jaar in het Grand Theater aan de Grote Markt Groningen, dit jaar, 29 maart, in de Stadsschouwburg Groningen en gisteravond in Vera aan de Oosterstraat Groningen.

 

Wat me is opgevallen, dat bij Spinvis geen 1 concert gelijk is. Bij elk concert heeft Erik er een aparte versie van elk nummer gemaakt en daardoor zijn zijn optredens ook altijd zo boeiend.

 

Zo ook gisteravond. De band heeft 2,5 uur gespeeld en het was weer erg indrukwekkend. Hij speelde veel werk van ‘Tot ziens, Justine Keller’, maar ook van ‘Trein, Vuur, Dageraad’, wat ik eigenlijk wel zijn beste album vind.

 

Ik kan veel over het optreden vertellen, maar bij Spinvis zijn het de kleine dingetjes die het hem doen.

De zang van Saartje was gisteravond zeer goed, dat is altijd wel zo, maar bij Vera kwam het echt goed van pas.

 

Het nummer ‘Wespen op de appeltaart’ passeerde ook weer de revue en de band sloot af met iets heel bijzonders.

 

Bij Vera heb je alleen staanplaatsen. Het publiek werd gevraagd om even 2 meter naar achteren te lopen en te gaan zitten op de vloer. Zo gezegd zo gedaan. De band liep van het podium en begon op de vloer een prachtige a-capellaversie te zingen van ‘Kom terug’. Als introductie vertelde Erik dat ze dit doen vanwege de Kerst die aanstaande is. Het was werkelijk prachtig. Ik hoop deze versie nog eens te horen, want dat het mooi was…. Ja, absoluut!

 

De albums van Spinvis zijn allemaal kunstwerken, maar live vind ik ze velen malen mooier.

 

Ron was ook mee. Hij vond het concert ook erg mooi en gaat volgende keer gewoon weer met me mee naar Erik, Saartje en de rest.

 

Spinvis, Kom maar gauw terug naar onze mooie stad.

Concertverslag: Venice - XMas with Venice.

Locatie: Martinikerk Groningen.

Datum: 8 december 2017.

Geschreven: 10 december 2017.

 

Ik ga gemiddeld naar 10 concerten per jaar. Elk concert heeft natuurlijk zijn eigen sfeer, muziek en kwaliteit. De locatie waar het concert wordt gehouden is natuurlijk ook van belang. Goed geluid, gezellige entourage en de akoestiek is ook belangrijk.

 

Ik mag wel zeggen dat ik afgelopen vrijdag het allermooiste en sfeervolste concert heb mee gemaakt in de afgelopen 10 jaar.

 

Ik was samen met Una naar Venice in de prachtige Martinikerk. Venice gaf daar hun Kerstconcert.

 

Una kwam rond 16u00 bij mij thuis. Uiteraard een mooi weerzien. Ze had een heerlijke rode wijn mee genomen, maar ik had ook een verrassing voor haar, maar daarover straks meer. Rond 17u00 per bus naar de binnenstad van Groningen. De stad was al mooi in een Kerstsfeer. We stapten uit bij de Grote Markt, bij de Martinitoren en liepen naar de Ugly Duck om daar lekker te gaan dineren. Een heerlijk wijntje er bij en de maaltijd was ook lekker.

 

We gingen daarna in alle rust door de Zwanestraat richting de kerk. De Martinitoren was vanaf de Ugly Duck al te zien, dus dat maakte het sfeertje helemaal af.

 

Eenmaal bij de Martinikerk, achter de mooiste toren van Noord-Nederland, stond al een aardige rij mensen. Wel handig, want dan wisten we tenminste waar de ingang van de kerk was.

 

Eenmaal binnen, waren we allebei een beetje verbaasd hoe mooi de kerk er uit ziet. Het was ook niet koud en het grote orgel was imposant te noemen. Als dat orgel aan staat, waai je volgens mij zowat uit de kerk. ☺️

 

We zochten in alle rust een mooi plekje en eenmaal gevonden, bleken we een goeie plek te hebben. We konden het podium goed zien in ieder geval.

 

Het concert begon om 20u30 en ik had meteen door dat het geluid ontzettend mooi klonk. Zeker bij het tweede nummer, Always, was het echt kippenvel. Ik ken dat nummer uiteraard erg goed en alleen nog maar in de Oosterpoort gehoord, maar de versie die ik tijdens deze avond hoorde… Geweldig.

 

De band was ook goed gehumeurd. Dat zijn ze altijd trouwens, maar deze avond hadden ze nog meer lol in het muziek maken.

 

Veel kerstliedjes, in hun eigen stijl, kwamen voorbij, maar ook bekende tracks.

 

Er zat ook een pauze in. Dat duurde iets van 20 minuten of zo. Na de pauze hoorden we het lied Ave Maria en daarna liepen de bandleden tussen het publiek door met hun instrumenten ook verschillende kerstliedjes te spelen. Zo kwamen ze dus ook heel dichtbij ons langs. Echt kicken. De sfeer werd daardoor natuurlijk nog mooier.

 

Ook The Family Tree kwam nog voorbij. Wat mooi. De akoestiek van de Martinikerk en het mee zingen van het publiek bezorgde me heel veel kippenvel.

 

Ook zongen ze het nummer Blue Christmas van Elvis Presley. Kipp deed Elvis op een ontzettend cynische manier na. Echt lachen. Zo vertelde hij iets over Zwarte Piet, dat we 2 Santa Claus hebben, waarvan er 1 op de Paus lijkt en dat zingen wat Kipp liet horen, was erg grappig.

 

De show duurde ruim 2 uur. Echt prachtig. De songs van Venice zelf en de kerstnummers van hun laatste album ‘Waves of Christmas’ was een mooie combi en uiteraard zongen ze ook bekende kerstsongs. Zoals Silent Night en White Christmas.

 

Na dit optreden was het tijd voor de Meet & Greet. Dat doet Venice altijd. Dat was ook leuk. Ik heb het concertkaartje laten signeren door de band en met elk wel even een kort gesprekje gehad. Zo vertelde Kipp me dat ze in de zomer weer terug komen naar Groningen. Ik heb Una meteen uitgenodigd om de eerstvolgende keer, als de band naar de Oosterpoort komt, om weer mee te gaan en dat leek haar wel wat.

Una heeft nog een leuke foto gemaakt van de band en mij. Dat zien jullie wel aan dit berichtje hangen en na deze leuke signeersessie, gingen Una en ik op zoek naar de uitgang van deze bijzonder mooie kerk.

 

We konden de uitgang eerst niet vinden, ook wel handig, want dan kon je nog meer van de kerk bekijken. Eenmaal buiten naar de bus gelopen en 10 minuten later reden we per bus weer naar Leek.

 

Eenmaal thuis, toen was het rond 0u00, het wijntje gedronken wat ik speciaal voor Una en mij had gekocht.

Ik had namelijk een verrassing voor Una. Haar favoriete wijn, Mercurey, heb ik een week geleden gekocht in de slijterij Stiekema te Leek. Dat wijntje had ik 3 weken geleden besteld en dus maakten we de Mercurey open en we hebben er allebei echt van genoten, want de fles was om 2u30 leeg.

 

Gistermorgen wilde Una even kijken bij de slijterij Stiekema, waar ik de Mercurey had gekocht. Ze had meteen een leuk gesprek met de verkoper en ook hebben we nog even rond gesnuffeld in de winkel.

 

Na dit alles, liepen we weer richting Una haar auto en namen we afscheid van elkaar.

 

We hebben allebei enorm genoten van het concert en van de gehele avond. Ik wist dat dit een bijzonder concert zou worden, maar dat het zo uitpakte. Tja. Ik mis het nu alweer.

 

In ieder geval hebben Una en ik op onze bijzondere vriendschap getoost en zijn we vrienden voor het leven.

Concertverslag: Rondé.

Locatie: Oosterpoort - Grote zaal.

Datum: 30 november 2017.

Geschreven: zaterdag, 2 december 2017.

 

Afgelopen donderdag was ik met een goeie vriend naar het concert van Rondé. Ik kende de band nauwelijks, maar volgens mijn goeie vriend was het een goeie band, alleen afwachten hoe de band zich live ging presenteren.

 

Na het voorprogramma, verzorgd door Wolf, begon rond 20u50 de hoofdact.

Het viel meteen op dat het geluid erg hard stond. De bas was bijzonder aanwezig. Maar goed dat ik mijn originele tanden nog heb, want met een kunstgebit zou ik het meteen kwijt zijn geraakt.

 

De muziek was wel leuk. Echte popmuziek. De zangeres was niet goed gehumeurd. Ze zei zelf al dat ze maar niet op gang kon komen en dat ze het begin maar niks vond.

Het lijkt mij verstandig om dat niet zo hardop te zeggen, maar ach, ze was wel eerlijk.

De liedjes ken ik allemaal niet, dus titels kan ik jullie niet geven, maar op het volume na, was het concert verrassend goed. De zangeres werd ook steeds vrolijker, naarmate het concert vorderde. Daardoor werd de show ook stukje bij beetje leuker en spontaner.

 

Drie nummers voor het einde van het concert zei de zangeres dat er geen toegift kwam en dat je na het concert naar haar toe kon komen voor een praatje en een handtekening.

 

Eenmaal het concert was afgelopen, bleef het geluid net zo hard als tijdens het concert. Meestal wordt het volume zachter gedraaid, zodat als de zaal steeds leger wordt, het geluid niet overdreven hard blijft ronddwalen in de zaal. Maar niks van dit alles. Het geluid bleef dus super hard. Ik wou zo snel mogelijk uit de zaal, want aan een gehoorbeschadiging heb ik natuurlijk niks. Zeker omdat voor mij de oren een belangrijke navigatiebron is.

 

Ik heb Mathilda een dagje later gevraagd wat de beste oordopjes zijn voor zo’n concert. Ik wil dit niet meer zo mee maken. Ik ben heel wat gewend, maar dit was zeker niet de steil van De Oosterpoort. Wellicht lag de technicus wel te pitten achter zijn mengpaneel.

 

Wat ik van het concert vond? Wel goed. Alleen hoef ik er niet meer naar toe. Jammer dat de zangeres liet weten dat ze er in het begin niet zoveel zin in had en dat ze niet zo vrolijk was. Nou ja, ze is natuurlijk ook maar een mens.

 

Aanstaande vrijdag wordt het wel erg mooi. Dan ga ik samen met Una naar de Martinikerk voor de XmasTour van Venice.

Concertverslag: Kim Wilde.

Locatie: Oosterpoort - Kleine zaal.

Datum: 15 november 2017.

Geschreven: 17 november 2017.

 

Afgelopen woensdag, 15 november, was ik naar het concert van Kim Wilde. De kaartjes had ik al sinds december 2016 in huis dus werd het nu ook wel eens tijd om het concert te gaan bezoeken.

 

Eenmaal in de Oosterpoort, bij de ingang van de Kleine zaal, was het meteen druk. Het concert was ook uitverkocht en zoals jullie weten ga ik regelmatig naar dit prachtige Poppodium, maar ik heb eigenlijk nooit voor de deur hoeven wachten. Ok. Ik was er dit keer om 19u00 al, en normaal wandel ik rond 19u30 de foyer in, maar dan nog. Het was wel meteen gezellig.

 

Om 20u15 begon het voorprogramma. Laurens Hill zong met zijn gitaar ongeveer 25 minuten. Door het vele geroezemoes in de zaal, kon ik het amper goed horen, maar Kim Wilde heeft hem zelf uitgenodigd om in haar voorprogramma te staan.

 

Om 21u00 begon Kim dan eindelijk. Na 11 maanden wachten, was het dan zover. Het viel me meteen op dat ze goed bij stem was en haar stem klonk eigenlijk nog net als 35 jaar geleden.

 

De volgorde van alle nummers weet ik zo niet, maar Cambodia, Kids of America, You came, Never trust a stranger. Chequered Love en nog veel meer oude nummers passeerden de revue. Ze zong ook nieuw materiaal. Er komt een nieuw album aan. In het komende voorjaar komt dat album uit, waarvan ik de naam even kwijt ben, maar ze zong een ballad en die klonk erg mooi.

 

Er werden heel veel up-tempo nummers gezongen. Rock & Roll achtige tracks, maar ook af en toe een ballad er tussendoor.

 

Kim haar broer en nicht stonden ook op het podium. De band was trouwens gaaf. Heerlijk rauw af en toe en je kon merken dat Kim er heel veel zin in had.

 

Rond 22u45 was het alles weer voorbij. Ze sloot af met het nummer Kids of America en het publiek ging volledig uit hun dak.

 

Het concert was erg leuk. Toch wel mooi al die oude nummers. Ik kende Kim Wilde natuurlijk wel, sterker nog, ik heb een 12 inch van het nummer Rage to Love, wat ze trouwens woensdag niet zong, maar het was wel een leuk feest van herkenning.

 

Morgen is Kim Wilde jarig. Daar had ze het nog over. Ze wordt dan 57 jaar. Nou, ze doet het nog erg goed en de volgende keer als ze weer naar Groningen komt, ga ik er waarschijnlijk wel weer naar toe.

Concertverslag: Asgeir.

Datum: 14 oktober 2017.

geschreven: 14 oktober 2017.

 

Bijzonder, mooi, apart en weer een artiest die ik ga volgen.

 

Vanavond was ik samen met Ron naar Asgeir die in de Oosterpoort speelde in de grote zaal.

 

De zaal was niet uitverkocht, maar de tribune was nagenoeg wel goed vol. We kozen er deze keer voor om er bij te gaan zitten.

 

Om 20u00 begon eerst het voorprogramma. De Australische zangeres Gordi trad op. Ook steengoed. Paste precies in de sfeer van Asgeir. Gordi had ook een bijzondere stem en ik werd prettig verrast van haar songs. Ze gebruikte onder andere een apparaat, waarmee je je eigen stem kon gaan herhalen en daar maakte ze een heel aanstekelijk ritme mee. Met haar zang er bij en wat gitaar en elektronische muziek er bij en het was compleet.

 

Na een half uur was het voorprogramma helaas alweer voorbij. Allemaal onthouden, lees je iets over Gordi, dat ze in De Oosterpoort, Vera of Simplon speelt, ga er dan beslist naar toe. Gegarandeerd een mooie avond die je dan krijgt.

 

Rond 21u00 kwam Asgeir op het podium. In totaal stonden er 6 mensen op het podium en buiten dat ik het geluid in het begin net iets te hard vond, was het wel meteen genieten.

Het lijkt me als drummer een ramp om voor deze band te spelen. Nou ja, dat denk ik. De ritmes die in sommige nummers te horen zijn, hebben zo’n variatie, dat het juist extra knap is dat de drummer zo goed zijn werk deed vanavond. In veel nummers, had je per nummer verschillende ritmes en dat maakt de muziek van Asgeir ook zo mooi en apart.

 

De synthesizer die hij gebruikt, wordt wel op een zeer aparte manier bespeeld. Ik ken al aardig wat synthesizer muziek, van onder andere Jean-Michel Jarre, maar Asgeir maakte er een compleet verrassend avondje van. Hoe die het flikt weet ik niet, maar wel heel bijzonder hoe het allemaal klinkt.

 

Zijn stem is ook wel anders dan het gemiddelde. Beetje vergelijkbaar met Antony & The Johnsons, maar daarentegen is de muziek wel heel anders.

 

Asgeir ga ik nu wel in de gaten houden. Speelt hij weer in De Oosterpoort, ga ik er zeker weer naar toe.

 

Jullie raden het al. Ik heb vanavond absoluut genoten van zowel Gordi als Asgeir. Misschien is een duet ook wel eens leuk.

 

Asgeir stopte rond 22u10. Dus wel een korte show, maar zoveel heeft hij ook nog niet op zijn repertoire staan.

 

Over een maand sta ik weer in De Oosterpoort. Dan ga ik naar KimWilde. Zij speelt dan in de uitverkochte kleine zaal.

Concertverslag: Lucky Chops.

Locatie: Oosterpoort - Grote zaal.

Datum: 23 februari 2017.

geschreven: 24 februari 2017.

 

Gisteren was ik naar het concert van Lucky Chops in De Oosterpoort en om helemaal precies te zijn in de kleine zaal.

 

Ik sprak af met een goeie vriend, Hartmut, op het Groningen CS en liepen gezamenlijk naar De Oosterpoort. Rond een uurtje of half 8 waren we er wel en liepen meteen richting de kleine zaal.

 

Er speelde al een DJ in de foyer en omdat we wel wilden zitten, liepen we maar meteen door naar de zaal.

 

Eenmaal een plekje, recht tegenover het podium, begon om 20u00 Rilan and The Bombardiers te spelen. Deze show viel me een klein beetje tegen. De zanger was niet echt goed bij stem, maar er zat ook niet zoveel sfeer in het alles. Het publiek in de zaal was trouwens toen nog zeer onrustig. Niet iedereen had aandacht voor dit optreden dus.

 

Rond 20u30 ging Rilan er weer vandoor en na ons gevoel lang wachten, begon om 21u00 dan eindelijk Lucky Chops. Het begon meteen spectaculair met een gave aankondiging. Per instrument werden de bandleden geïntroduceerd, zoals een trompetist, Tubaspeler, Trombonespeler en een saxofonist. Na deze introductie, begon het echte feest echt los te barsten. Heerlijke sound en vooral de drummer sloofde zich ontzettend uit. Wat kan die man drummen zeg. Echt fantastisch.

 

De blazers van Lucky Chops hebben volgens mij een long inhoud van jewelste. Ze speelden het ene nummer na het andere.

 

Ik hoorde onder andere ‘Stand by me’ van Ben E. King voor bij komen, maar ook recentere nummers, van onder andere Adele passeerden de revue.

 

Door verschillende technische snufjes, werd de saxofoon soms gebruikt als een computerwonder. Het geluid wat daar dan uitkwam, was zo gaaf, dat de hele zaal los ging.

 

Ook de tuba maakte een gigantisch lage toon, dat alles in je lijf ging trillen. Dat een instrument zo laag geluid kan produceren is werkelijk niet te geloven.

 

De show duurde iets van ander half uur. Het was rond 22u30 alweer afgelopen. De zaal was helemaal enthousiast en eigenlijk verbaasde me dat wel een beetje, want zolang is Lucky Chops volgens mij nog niet bezig.

 

Ik meen dat ik begrepen had, dat deze brassband iets van 19 jaar in de Underground van New York City hebben gespeeld en sinds kort zijn ontdekt en de band vertelde dat ze het een wonder vinden, dat ze nu in De Oosterpoort Groningen spelen.

 

De show was afgelopen. Jammer. Maar in de foyer kon je nog met de bandleden praten, merchandise aanschaffen en uiteraard een drankje nuttigen.

 

De bandleden hebben we niet opgewacht en Hartmut keek nog even naar de merchandise of er nog wat leuks tussen zat, zoals een poster of zo, maar er waren alleen petjes en t-shirts te koop. Als er een poster te koop was geweest, had ik die mee genomen.

 

Hartmut wilde de trein van 23u20 wel halen en ik had, voordat het voorprogramma begon, de taxi voor de terugreis geboekt en die kwam netjes om 23u30 aan bij De Oosterpoort.

 

Nog via Niekerk naar Tolbert gereden en zo was ik rond 0u20 wel thuis.

 

Het was een zeer geslaagde avond. Verrassende muziek en de sfeer in de zaal was heel apart. Ik vond het tot aan Lucky Chops de zaal zeer rumoerig, maar tijdens de hoofdact was het helemaal af. Perfecte show, super enthousiast publiek en daardoor vloog het alles heel snel voorbij.

 

Het heeft in ieder geval bij mij voor geen minuut verveeld.

Concertverslag: Alex Roeka.

Titel: Voort.

Datum: 6 januari 2017.

geschreven: 7 januari 2017.

 

Gisteravond zat ik samen met een goeie vriendin om deze tijd in de kleine zaal van De Oosterpoort om van de voorstelling van Alex Roeka te genieten.

Hij werd ondersteund door drummer Jeroen Kleijn en bassist/ gitarist Reyer Zwart.

 

Het was een hele bijzondere, maar ook erg mooie voorstelling.

 

Alex vertelde op een cynische en leuke wijze een beetje zijn levensverhaal met als ondersteuning zijn muziek.

 

Hij speelde vooral werk van zijn allernieuwste album 'Voort'.

 

De sfeer in de zaal was erg prettig. Het was niet uitverkocht, maar daardoor werd het een gemoedelijk sfeertje.

 

Alex had het echt naar zijn zin. Het publiek reageerde af en toe en daarop reageerde Alex dan ook weer.

 

Alex vertelde dat hij eens een sabbatical wilde houden. De psycholoog zei dat hij dat beter niet kon doen, maar gewoon beter kan blijven schrijven van mooie liedjes.

Dit verhaal was in het begin de reden van deze voorstelling, maar de show was helemaal af.

 

Hij was goed bij stem en het geluid was werkelijk geweldig.

 

Hij heeft zo'n 2 uur gespeeld, waarvan de half uur pauze niet is meegeteld.

 

Na de voorstelling was er de gelegenheid om een handtekening te scoren op zijn te verkopen nieuwe CD. Wat wel lachen was, dat hij vanaf het podium met een stapeltje CD's en een geldbakje naar de foyer liep en daar de CD voor €15,- ging verkopen.

 

De CD draai ik nu op de achtergrond en als ik dit album draai, denk ik meteen weer aan de prachtige avond van gisteren.

 

Een beetje heimwee zeg maar.