Op 22 september 2000, dus alweer 21 jaar geleden, heb ik na een hele dag sjouwen, voor het eerst in dit huis geslapen waar ik nu nog steeds woon. Een hele tijd. Ik kan me het nog niet echt voorstellen. Dit is ook mijn langste verblijf in hetzelfde huis.
Op 1 september 2000 kreeg ik de sleutel en ik werkte toen al bij de Noordelijke Ontwikkelingsmaatschappij in Groningen-stad. Ik ging verhuizen van Nieuw-Weerdinge naar dit huis in Tolbert. Ik reed toen nog gewoon zelf auto en elke keer als ik klaar was met mijn werk, reed ik eerst naar dit, toen nog, lege huis om alvast de kleinste dingen te brengen, zodat we bij de verhuizing zelf, zo min mogelijk de verhuisbus nodig hadden.
Op 19 september dat jaar werd door een bedrijf in Leek het laminaat gelegd in de woonkamer. Zo kreeg ik ook de vloerbedekking boven en de trap werd keurig bedekt met van die lopers, waardoor je niet kan uitglijden op de trap.
Op 22 september 16:00 uur waren we helemaal klaar met de verhuizing. Alle spulletjes stonden op hun plek en zo kon ik keurig beginnen met het leven in het leuke dorp Tolbert.
Nu 21 jaar later, kijk ik terug op een bijzondere periode. Het laminaat ligt er nog steeds. Zo ook de vloerbedekking op de eerste verdieping. Het huis heeft heel wat meegemaakt.
De logeerpartijtjes van de toen nog jonge nichtjes Marian en Silvia. De 3 poezen Bobby, Bertje en Beertje. De verjaardagen die toen nog uitgebreid werden gevierd en in 2015 de scheiding met mijn toenmalige vrouw, waar ik toen heel veel pijn aan had. Ze zeggen niet voor niks. Elk huisje heeft zijn kruisje.
Na 2015 lag nog steeds hetzelfde laminaat in de woonkamer. De vloerbedekking boven lag er ook nog steeds en dat heeft alles meegemaakt. Toen ik alleen was, en een goeie vriendin heb leren kennen, was het huis ook weer blij, net als ik. In 2017 begon ik te beseffen dat het alleen wonen me eigenlijk wel beviel. Het laminaat in de woonkamer heeft die periode ook zich goed gedragen.
Toen kwam 2018. Dat was voor mij, en voor dit huis, het aller mooiste jaar. Toen kwam opeens Anne in mijn leven. Ik werd super verliefd op haar. Op 10 februari verbleef Anne hier een weekend, en het laminaat vond het nu wel tijd worden dat ik weer eens iemand permanent iemand in huis zou nemen. Dat is prima en perfect gelukt. Ik vroeg Anne ten huwelijk op 17 maart 2018 en toen ging het snel. Op 1 augustus kwam Anne hier eerst voor een lange tijd logeren vanwege haar bestralingen en op 25 februari 2019 schreef Anne zich als inwoner van de gemeente Westerkwartier in en sinds 21 maart 2019 woont Anne hier dus permanent in dit huis. Dus nog steeds hetzelfde laminaat van het jaar 2000 heeft zijn zin gekregen. Ik heb weer een ontzettend lief maatje in dit huis wonen.
Op 7 augustus 2019 gingen Anne en ik Trouwen en toen was het huis ook helemaal blij.
Jaja. In 21 jaar is er gigantisch veel gebeurd. Mooie momenten, maar ook gebeurtenissen die ik snel wil vergeten. Die vervelende gebeurtenissen zijn alweer een hele tijd terug. Sinds ik Anne ken, ben ik weer super gelukkig en is het huis ook super blij, en nog steeds met hetzelfde laminaat uit het jaar 2000.
Ik heb een dagafsluiting waarvan ik ook weer een speciale herinnering aan heb. Wat die herinnering is laat ik deze keer lekker voor mezelf, alleen wil ik zeggen, dat ik nog steeds van mijn huis houd. Ik woon hier niet voor niks al 21 jaar.
Bonne nuit!
Dagafsluiting: The Animals - House of the rising sun.
Laatst vernieuwd: 22 Sep 2021 om 23:48
Ik heb inmiddels al honderden blogs geschreven en (bijna) dagelijks komt er weer een nieuwe bij.
Daarom heb ik een handig mini-menu laten maken zodat jullie eenvoudig per categorie mijn blogs kunnen lezen.
Veel plezier!