Studiobewaker Hendrikjan bekeek even de lijst van artiesten die tijdens deze podcast mijn studio gaan bezoeken. Hij krabbelt even onder zijn petje en hij heeft wel door dat iedereen lekker wakker wordt om deze zondagmiddag goed te beginnen. Mijn 178e Oor voor Omgeving heeft een lekkere playlist voor je klaar staan en dat is allemaal te beluisteren in dit uurtje.
Het is misschien wennen, maar ik begin met Motörhead. Die bracht in 2015 een bijzondere versie uit van Heroes, bekend van David Bowie. Elvis Presley neemt de microfoon over van Motörhead en komt met een fraaie en moderne versie van King Creole. Het origineel komt uit 1958 maar het jasje wat ik je laat horen is uit 2011. Dan gaan we weer terug naar de jaren 70. Deep Purple om precies te zijn. Child In Time maar dan wel in een uitvoering die nog nooit op de radio te horen is geweest.
Duifje Max komt ook met een rockband van weleer. Led Zeppelin om precies te zijn. Max vond deze 12 inch in mijn platenkast en Max vond dit wel passen in dit uurtje. Daarom is Immigrant Song de 12 inch van de week geworden.
Het wordt ook wel weer eens tijd om wat van Moby te gaan draaien. Hij brengt de rust een beetje terug met zijn Why Does My Heart Feel So Bad om dan vervolgens naar hondje Breezer toe te gaan.
Hondje Breezer heeft de wekker dit keer gezet. Hij is bang dat hij zich verslaapt. Gelukkig komt hij keurig op tijd. Hij is in Earls Cort te London geweest en heeft een geweldige opname gevonden van het concert wat Pink Floyd gaf in oktober 1994. Deze registratie is onmogelijk om het te missen, want je wordt er echt wel wakker van.
Dan vertel ik een heel aangrijpend verhaal van het nummer Sinéad van Within Temptation. Het heeft met de zesdelige stripboekenreeks The Unforgiving te maken. Laat dit nu ook het vijfde album zijn van de band.
We begonnen deze aflevering met een nummer van David Bowie. Hoe mooi is het nou dat ik ook een verzoekje binnen kreeg om Hallo Spaceboy te gaan draaien. Dit doet Bowie trouwens niet alleen, want Pet Shop Boys doen gezellig met hem mee. Dit verzoekje ga ik ook draaien, uiteraard in het Verzoekhoekje, maar dan wel in een apart jasje.
Dead Can Dance en The Cramberries sluiten deze aflevering af. Dead Can Dance met Frontier uit 1984 en The Cramberries dromen lekker weg in hun eigen muziek waar jij getuige van kan zijn.
Het wordt een redelijk stevig uurtje. Wel zo gezellig. Het is absoluut de moeite waard om te luisteren. Leg je oor maar gewoon bij je speakers in een willekeurige omgeving, dan ga je merken dat rockmuziek ook wel eens anders kan gaan klinken als wat je gewend bent.
Dit alles is te beluisteren via: Podcast week 39, 29 september 2024, aflevering 178 van Oor voor Omgeving.
Laatst vernieuwd: 29 Sep 2024 om 13:19