Blog

Nog even en ik ben 60. Op 12 september is het dan écht zover. Anne en ik gaan van 11 september tot 14 september gezellig logeren in Hotel Karsten te Norg. Hoe het feestje er uit komt te zien, komt nog wel. De hotelkamer is al wel geboekt.

 

Dat ik 60 word, heeft me wel een beetje aan het denken gezet. In de maand september gaat alles weer beginnen na de zomervakantie. Dan begint ook al het vrijwilligerswerk weer vol op stoom te raken. Het voordeel is dan wel dat je weer aan de bak kunt, om de wereld nog beter toegankelijk te krijgen voor mensen met een handicap.

 

Sinds ik mijn professionele werk als ICT-mannetje vaarwel heb moeten zeggen vanwege mijn slechtziendheid, heb ik sinds 2011 me heel veel bemoeid om de wereld zo goed mogelijk voor iedereen toegankelijk te krijgen en houden. Bij het Platform Gehandicapten Leek, wat nu het Platform Toegankelijk Westerkwartier is, Oogvereniging Groningen en ook op landelijk niveau was ik bij de Oogvereniging actief. Was mijn expertise wel het Openbaar Vervoer en de geleidelijnen en de ICT niet te vergeten. Ik reisde heel wat heen en weer van Tolbert naar Utrecht en terug. Ook heb ik regelmatig de Tweede Kamer bezocht om er voor te zorgen dat de OV-Chipkaart toegankelijk wordt voor mensen met minder tot geen zicht. Zeker tussen 2012 en 2017 was ik hiermee veel mee bezig.

 

Nu is het alweer 2025. De eerste 5 maanden waren erg druk met allerlei dingen. Zeker op het vrijwilligersvlak zat ik niet stil. Alleen begint het me nu wat op te breken. Ik word letterlijk moe van sommige instanties die puur met zichzelf bezig zijn. Veel functies die vaak wisselen van mensen en wat me de laatste tijd opvalt, dat er meerdere instanties bezig zijn met hetzelfde werk.

 

Wat me opvalt bij mezelf, dat ik veel ongeduldiger word bij verschillende vergaderingen, waarbij de deelnemers totaal geen affiniteit hebben om iemand anders zijn of haar handicap. Hierdoor worden sommige meningen niet als belangrijk gezien. Ik krijg bij wijze van spreken een soort allergische reactie. Mijn motto is altijd, om de wereld zo goed mogelijk toegankelijk te krijgen voor iedereen, maar soms is de groep waar ik voor werk, zelf niet toegankelijk.

 

Uiteraard zijn er werkgroepen die nog goed werken. Vanmorgen had ik een zeer productieve vergadering in Groningen, maar vorige week zat ik bij een groep, die eigenlijk niet goed met elkaar kunnen samenwerken.

 

Nu is het vergader seizoen bijna voorbij. Vanmiddag zaten Anne en ik nog lekker in onze achtertuin en vertelde ik haar dat ik me nu eens echt ga beraden wat ik in het nieuwe seizoen wil gaan doen. Ga ik gewoon door met wat ik nu doe of stop ik maar met het alles. Het vergt me soms heel veel kracht om me te blijven inzetten voor een toegankelijkere wereld.

 

Het radiowerk blijf ik zeker doen. Elke donderdag, dus ook morgen, zit ik in mijn eigen bubbel. Lekker met muziek bezig uit mijn eigen verzameling en hoe mooi is het nou, dat ik je dit allemaal kan laten horen met mijn uitleg er bij. Alleen of ik de rest nog blijf doen, weet ik nog niet. Daar ga ik me voor mijn 60e eens goed over beraden.

 

Soms kom ik van een bespreking waar ik achteraf erg moe van werd. Ik heb geen zin meer om me steeds te moeten verdedigen om mijn standpunt kracht te bij te zetten. Misschien is het gewoon lekker om de boel de boel te laten en lekker met mijn eigen privé bezig te gaan. Dat laatste doe ik nu natuurlijk ook wel, maar het is niet de bedoeling dat ik er zelf aan onder door ga.

 

Ik zie nog wel. Alleen als ik de keuze echt heb gemaakt, kom ik er ook niet meer op terug. Stoppen is dan ook echt stoppen.

 

Bonne nuit!

 

Dagafsluiting: Sam Brown - Stop.

Laatst vernieuwd: 21 May 2025 om 20:09