Blog

Hoe lang zingen we dit lied nog? Ik kom zo op deze vraag terug.

Anne en ik waren sinds 6 maart niet meer samen in het centrum van Leek geweest voor de boodschappen. Sinds vanmiddag dus voor het eerst weer terug in het mooie dorp. Zoals naar de DA en nog even naar een bloemenwinkel en daarna elk een saucijzenbroodje met voor mij een cappuccino en voor Anne een dubbele espresso op het terras in de Liekeblom. Daar wachtte we toen op de taxi voor de terugrit.

 

Het blijft allemaal wat onwennig. Zeker de heenreis gingen we eerst voor Anne naar de huisarts voor de B12. De taxi haalde ons op met een personenauto dus moesten we een mondkapje om. Geen probleem natuurlijk, zo zijn de regels, maar ik merkte na een tijdje wel dat ik wat hoofdpijn kreeg van dat ding. Ik heb het mondkapje bij de huisarts ook niet afgedaan, pas in het centrum haalde ik het mondkapje van mijn gezicht af. Eindelijk weer frisse lucht.

 

Ik merk wel dat ik flink moet wennen aan zo’n ding. Na de boodschappen en het terrasje in de Liekeblom, gingen we per busje weer naar huis en daar hoefde we geen mondkapje voor, want tussen de chauffeur en ons hing een scherm. Wel zo fijn.

 

Het was in ieder geval reuze gezellig met ons tweetjes in Leek. We dachten dat het heel erg druk zou zijn, maar dat viel gelukkig mee. We waren de weekmarkt even vergeten, en bij aankomst in het centrum zei de chauffeur dat de parkeerplaats bij de Albert Heijn helemaal vol stond. Gelukkig konden we gewoon zonder drukte onze boodschappen gaan binnenhalen.

 

Het was wel weer leuk om mijn lief door het centrum te begeleiden. Vol trots aan de Leeksters laten zien hoe zo’n mooie dame ik naast me heb lopen.

 

Doordat we nu ook eens een mondkapje hebben gedragen, gisteren trouwens het debuut, hebben we onze Bram, de Franse Bulldog die over ons huis waakt, ook maar een mondkapje gegeven. Zo kunnen zonder enige problemen mensen bij ons op visite komen. Zo blijft Bram ook gezond. ;)

 

Ik heb trouwens een bijzondere muzikale dagafsluiting. Ik heb U2 meerdere keren live gezien. De laatste keer in 2005 tijdens hun Vertigo-tour. Daar eindigde ze met het nummer 40.. Prachtig! Zo mooi dat we zelfs bij de parkeerplaats nog steeds het publiek het eindstuk hoorden zingen, terwijl de bandleden vast al in het Amstel Hotel terug waren gereden. Kippenvel tot aan mijn grote teen.

 

Zo kom ik weer op het begin. Hoe lang moeten we nog zingen om weer terug te komen naar de normale wereld. Het vrije leven begint er al een beetje op te lijken, maar we zijn er nog steeds niet.

 

In ieder geval. Stay safe.

 

Bonne nuit!

 

Dagafsluiting: U2 - 40.

Laatst vernieuwd: 11 Jun 2020 om 23:40