Het is een gekke tijd. Als ik naar mijn eigen situatie kijk, heb ik natuurlijk niets te klagen. Prachtige en lieve vrouw. Veel lieve vrienden en als Anne en ik ergens gaan borrelen of dineren, kennen ze ons goed en worden we altijd op een zeer attente manier begroet.
Echter bemerk ik ook wel, dat sommige mensen me maar wat horen roepen en daar niks verder mee gaan doen. Uiteraard hun mening, maar als ik het idee heb, dat ze wel luisteren of iets beloven, zodra ik dan weer uitbeeld ben, ze me gewoon vergeten of het wel zo rustig vinden dat ze me kwijt zijn.
Gelukkig gaat het op zakelijk gebied erg goed. Ik word geaccepteerd binnen de Commissie Mobiliteit van Zorgbelang Groningen, ben ik ook wel een graag geziene gast binnen de Oogvereniging Groningen, en zeker bij de Streekproductenmarkt Nienoord voel ik me echt thuis en gewaardeerd.
Alleen politiek gezien ben ik onzichtbaar. Ik heb me in 2018 als lid aangemeld bij het CDA. Dit vanwege het CDA Westerkwartier goed bezig was. Ik werd gehoord en ik kreeg te horen dat ik wel wat kon betekenen voor deze partij binnen mijn eigen geliefde gemeente Westerkwartier. Alleen dat liep helemaal anders. Ik heb wel wat bijeenkomsten bezocht om mijn gezicht te laten zien. Dat waren, dacht ik, vruchtbare avonden. Mijn netwerk werd alleen maar groter, maar daarna werd het angstig stil. Ik hield wel contact met een CDA lid die nu in de Provinciale Staten actief is. Daarvan krijg ik wel respons en krijg ik leuke vragen. Dat wil ik graag blijven doen, alleen gaat het me wel om meer. Als mij wordt toegezegd dat ik wat kan betekenen binnen deze partij, en uiteindelijk hoor of lees ik niks, dan is mijn gemeentelijke motivatie van deze partij wel verdwenen.
Ik heb daarom het CDA een mail gestuurd met mijn reden van opzeggen. Het gaat niet alleen om de gemeentelijke manier van werken, maar ook om het landelijk. Jullie kunnen mijn brief lezen op mijn blog. Het artikel wat ik vanmiddag op mijn blog heb geschreven vind je de open brief, dus het mailtje wat ik vanmorgen naar het CDA heb geschreven.
Als ik het gevoel heb dat ik niet word gezien, dat er dingen worden gezegd waar ik eerst enthousiast van werd en daar later niks van terecht kom, ben ik mijn eigen ritme kwijt van mijn ziel en dus voel ik me niet meer serieus genomen binnen deze partij.
Ik heb dus het moment te pakken om me er bij neer te leggen. Ik geef niet snel op, maar gelukkig ben ik nog wel actief bij de andere net genoemde zakelijke relaties. Dus dit Zwartje is nog lang niet stil te krijgen.
Bonne nuit!
Dagafsluiting: U2 - Moments of Surrender.
Laatst vernieuwd: 26 Aug 2020 om 22:08
Ik heb inmiddels al honderden blogs geschreven en (bijna) dagelijks komt er weer een nieuwe bij.
Daarom heb ik een handig mini-menu laten maken zodat jullie eenvoudig per categorie mijn blogs kunnen lezen.
Veel plezier!