Blog

Gisteren schreef ik al op Facebook en Twitter dat mijn rode draad weer eens tevoorschijn is gekomen. Dat ik daar nu wel eens klaar mee ben en dat ik er erg moe van wordt.

 

Dan is het mooi dat je eens echt kan genieten van de stilte. Wellicht vind ik het nummer van Depeche Mode daarom wel extra mooi. Enjoy the Silence. Sterker nog, ik vind het nog steeds de aller beste plaat van de band.

 

Mensen die mijn blog volgen weten misschien nog wel wat mijn rode draad inhoudt. Ik vertel bijvoorbeeld over mijn gen-afwijking, dat 26 januari aan mij is verteld. Dat dit voor mij mogelijk flinke gevolgen voor mij kan hebben. Ik zie al erg slecht, dat is te wijten aan deze gen-afwijking, maar ik kan ook slechter kunnen gaan lopen en dat ik kan gaan trillen in mijn handen en onderarmen.

 

De laatste paar weken, merk ik ook op dat mijn gezichtsveld wat trilt. Ik kijk bijvoorbeeld naar 1 punt, een foto op mijn iPad bijvoorbeeld, dan gaat de tekst in die foto van boven naar beneden bewegen, dus elke keer op en neer. Of dit ook met de gen-afwijking te maken heeft, ga ik nog navragen, maar het is wel lastig dat dit gebeurd.

 

Nu had ik een gesprek over de gen-afwijking. Er werd letterlijk gezegd dat dit niet zo erg is als een gen-afwijking die levensbedreigend is. Ja, dat mag dan wel zo zijn, maar om nu te zeggen dat het fijn is dat ik bijna blind ben en dat mijn vooruitzichten ook niet rooskleurig zouden kunnen zijn, is waarschijnlijk niet zo belangrijk.

 

Het werd gewoon gebagatelliseerd, zoals altijd. Doe ik iets waardoor dit soort dingen gebeuren?

 

Laat ik het volgende zeggen.

Woorden kunnen heel veel pijn doen. Gevoelens kunnen dat natuurlijk ook, maar ik ben ook niet van staal en voel de woorden best op me afkomen. Ik hoop ooit eens van de stilte te genieten. Het lawaai wat ik nu hoor via mijn rode draad mag wel eens afgelopen zijn.

 

Enjoy the Silence.

 

Bonne Nuit!

 

Dagafsluiting: Depeche Mode - Enjoy the Silence.

Laatst vernieuwd: 25 Apr 2023 om 22:16