Het is morgen een week geleden dat Anne van de trap is gevallen. De dingen die tijdens de val en daarna allemaal gebeurd zijn, beginnen bij mij nu wel wat in te dalen. Ik begin me meer te beseffen wat er allemaal gaande is geweest.
Eerst die 4 enorme dreunen tijdens haar val. Dan het ontdekken van de hoofdwond. Deze twee dingen laten me maar niet los. Vooral de val en het geluid doet me af en toe nog pijn. Bij het voelen van de wond krijg ik nog steeds koude rillingen.
Na dit alles, en dat ik meteen de huisarts belde, die eerst niet wilde komen, en nadat ik tegen hem zei dat ik anders 112 ging bellen, was hij bereid om te komen. Eenmaal aangekomen, zo’n 10 minuten of zo later, onderzocht hij alleen maar Anne haar hoofd. Verder niet naar de rest van haar lichaam gekeken. Toen hij zei dat de wond alleen gehecht kon worden in zijn praktijk ging hij er vandoor. Daar sta je dan als hulpeloos echtpaar. Ik belde meteen de taxi maar. Die was er gelukkig in een kwartier en eenmaal de taxi in geholpen, waarbij de taxichauffeur nogal verbaasd was dat Anne in zo’n situatie met de taxi moest worden vervoerd, gingen we naar de huisarts. De taxichauffeur deed voortreffelijk zijn werk. Hielp Anne goed en begeleidde haar tot en met de praktijk. Daarna duurde het nog ruim 15 minuten voordat de huisarts tijd had om Anne te helpen en de wond te gaan hechten.
De huisarts was ook absoluut niet vriendelijk. Hij vond het allemaal maar druk. We waren kennelijk niet de eerste die dag die met spoed hem nodig had.
Eenmaal gehecht ging het snel. Per ambulance naar het ziekenhuis en daar ging het allemaal super goed. Anne werd als echt serieuze patiënt gezien en daar is ze ook goed onderzocht. Het ziekenhuis was ook absoluut niet te spreken over hoe de huisarts is omgegaan met Anne.
Dat eerste deel, dus tot en met de huisartsellende twijfel ik aan mijn eigen handelen. Ik had beter 112 kunnen bellen in plaats van de huisarts. Ik was niet in paniek, maar mijn eerste ingeving was om de huisarts te bellen. Anne is er gelukkig goed van afgekomen. Ze herstelt enorm snel en goed. Ebel heeft vanmiddag haar hoofd en haren gewassen, want tot en met afgelopen maandag mochten we het niet schoonmaken, maar het is voor mij af en toe slikken hoe het vorige week allemaal is verlopen.
Die 4 dreunen en het ontdekken van de hoofdwond blijft me maar achtervolgen. Ook hoe de huisarts met mijn lief is omgegaan is ronduit schokkend. Zijn 2 assistentes waren werkelijk fantastisch. Ze hielpen Anne en mij werkelijk erg goed. Alleen de huisarts zelf was absoluut niet vriendelijk en begripvol.
In ieder geval hebben Anne en ik vandaag wel ons 3 jarige relatie kunnen vieren. We zijn vandaag precies 3 jaar een super verliefd stelletje. We zijn niet weggeweest, maar dat we het hebben kunnen vieren met ons tweetjes mag na donderdag wel een wonder genoemd worden.
Vorige week donderdag heb ik zo goed mogelijk naar mijn hart geluisterd, want hierdoor zit Anne nu wel op de bank naast me.
Bonne nuit!
Dagafsluiting: Roxette - Listen to your haert.
Laatst vernieuwd: 10 Feb 2021 om 23:41
Ik heb inmiddels al honderden blogs geschreven en (bijna) dagelijks komt er weer een nieuwe bij.
Daarom heb ik een handig mini-menu laten maken zodat jullie eenvoudig per categorie mijn blogs kunnen lezen.
Veel plezier!